Vandaag zou ik gestript worden.

Na dat je de 40 weken grens gepasseerd bent wordt het wachten (wat stiekem al begint bij week 37) steeds lastiger. Naast de steeds zwaarder wordende buik en het rond dragen van een steeds meer ingedaald kindje, wat ervoor zorgt dat mijn blaas over uren draait en ik helemaal geen nachtrust meer heb, kun je niks meer afspreken, want ja je weet maar nooit misschien komt het kindje wel. En alsof je eigen ongeduld  (en die van je partner) nog niet erg genoeg is, is ook iedereen om je heen ongeduldig. Wat ik in het begin nog erg lief vond begint nu langzamerhand best irritant te worden. Vooral als het mensen zijn waar je sowieso niet elke dag mee wilt spreken, zoals mijn nicht uit Duitsland of mijn 78 jarige tante, en die nu elke dag even willen checken of hij er al is. Alsof ik ze niet op de hoogte breng als hij er daadwerkelijk is. Hierdoor wordt ik er alleen maar meer aan herinnerd dat het lang duurt en wordt ik er ook niet echt relaxter onder. 

Maar goed al mijn hoop was dus gevestigd op vandaag, want vandaag zou ik gestript worden. Dit kan alleen als je minimaal 1 centimeter ontsluiting hebt en als ze je strippen heb je zo'n 1 op 3 kans dat hierdoor de bevalling op gang komt. Ik wist dus wel van te voren dat er er ook een mogelijkheid is dat ze me nog niet zouden kunnen strippen of dat het strippen niks uit zou halen en ik heb dan ook echt mijn best gedaan om dat in mijn achterhoofd te houden en de hoop niet te groot te maken maar stiekem ben je al zo lang ongeduldig en wil je zo graag weten wanneer het zo ver is dat de hoop toch erg groeid. Helaas was het in mijn geval vandaag dus zo dat ik nog geen ontsluiting had en dus niet gestript kon worden. Wat is dat enorm balen zeg! Maandag krijg ik kans nummer twee en ik hoop dat die wel echt gaat werken. Als ik namelijk halverwege mijn 41ste week kom gaan ze me in het ziekenhuis controleren en wordt er een afspraak gemaakt om ingeleid te worden rond week 42. Daar gaat dan mijn mooie plan van een relaxte thuis bevalling met een vriendin als verloskundige. Maar goed laat ik niet te voorbarig zijn en eerst maar de aankomende dagen afwachten, misschien klopt hij toch nog wel uit zichzelf aan of gaat maandag het strippen wel lukken.