Van Commercieel Model, Hostess en Grid girl naar nesteldrang, dog mom en mama to be

Waarom deze blog?

Als je mij een jaar geleden had gevraagd hoe ik mijn ‘ideale’ leven voor me zou zien, had ik geantwoord met een combinatie van reizen, werken en het gevoel hebben dat ik écht leef.

Ik werkte al een tijdje als model, grid girl en hostess in het binnen/buitenland. Het beviel me goed. “What would you do if you knew this was your last year alive?” Waarschijnlijk nóg meer van dit alles. Zo gezegd, zo gedaan..

Van werken op de grid in Spa, door naar een dagje shoppen in Parijs, gevolgd door een week Valencia om vervolgens spontaan te besluiten mijn laatste dagen in Milaan en Venetië door te brengen voordat ik weer zou moeten werken in Nederland en Parijs.

Little did I know dat dit écht mijn laatste jaar zou zijn als zorgeloze flexibele levensgenieter.

Want wat zou ik doen als deze mogelijkheden allemaal in één keer weg zouden vallen?

Als model ben je vaak niet de mooiste op de casting, je past het beste bij het product dat verkocht moet worden.

Als grid girl hoef je niet de grootste behamaat of de langste haren te hebben, zolang je maar een illusie kan verkopen met je aanzicht. Namelijk de droom dat bij elke (race)auto, automatisch een spontane dame komt die door middel van een paraplu de zon uit je ogen houdt.

Deze fantasie wordt niet bepaald verkocht door een groeiend buikje in catsuit en een lekkende melkproductie. Daar kwam ik dan ook vrij snel achter, na vijftien weken zwangerschap om precies te zijn. Vanaf het moment dat ik naar buiten bracht dat ik zwanger was, werd ik ineens stukken minder geboekt.

Niemand die lekker kan fantaseren over ‘die blonde chick bij de deur die zo vriendelijk een glas champagne aanbood’, als je weet dat er over een paar maanden een baby door haar onderkantje heen gedrukt moet worden.

De meeste opdrachtgevers denken dan ook, “genoeg andere blonde meiden”.

Aan de andere kant, iedereen is op de hoogte van de nare zwangerschapskwaaltjes.

Ochtendmisselijkheid, vermoeidheid, hoofdpijn, gevoelige borsten, vreetbuien en stemmingswisselingen. Zo een meisje kan je toch niet laten werken?!

“Geen probleem” dacht ik bij mezelf. Als ik over een paar weken een dikke buik heb kan ik de positiekleding gaan shooten. Zwangerschapskleding verkopen doormiddel van een ‘pregnancy glow’ die niét gefotoshopt is. Maar ook dat viel vies tegen.

Mijn buik leek na zeven maanden zwangerschap nog steeds alsof ik net een frikandel speciaal met patatje oorlog ophad. Niet alsof er een zuigeling in aan het groeien was.

Dus vandaar deze blog. Genoeg tijd om te schrijven en veel gestelde vragen te beantwoorden over mijn nachtelijke schoonmaak buien, huilen om de kleinste dingen en het vervloeken van mijn hond in de beginnende puberteit!

Want qua werk als model, hostess en grid girl heb ik helaas tien stappen terug moeten doen. Maar “waar een deur dicht gaat, opent altijd een andere deur”.

VOLGENDE BLOG ONLINE • 16’02

| Lachwekkende hormonale hoogtepunten |