Uitslag vlokkentest

Vorige keer waren wij bij de geneticus geweest voor de uitslag van onze dochter waar een erfelijke stofwisselingsziekte uit is gekomen, een week later hadden wij een afspraak om de vlokkentest af te nemen in het Erasmus. 

Supermisselijk vertrokken we die dag naar rotterdam, zakjes mee in de auto voor t geval ik weer moest overgeven want we moesten best een eind rijden en jahoor daar gingen we weer! Eenmaal aangekomen ging het wel weer, het zal vast ook ergens wel de spanning geweest zijn denk ik. Gelukkig waren we snel aan de beurt, er waren 3 lieve artsen binnen die mij snel gerust konden stellen. We keken nog even naar de kleine spruit op de echo die weer goed gegroeid was! Wat blijft dat bijzonder🤎de baby lag er goed voor en dan kon de vlokkentest beginnen. Ik deed mijn ogen dicht aangezien ik die meganaald echt niet wilde zien en daar gingen ze dan! Ik moet zeggen het is best meegevallen.. ik heb altijd een hekel aan die prikken in mn arm en dit deed echt veel minder pijn dan dat! Dus daar was ik heel blij mee! 

Nadat de vlokkentest gedaan was volgde nog een gesprek met de geneticus. Ze legde ons nog een keer uit hoe het precies werkt en wat de kansen zijn van deze uitslag wat dus 25% kans is op weer een kindje met een stofwisselingsziekte, maar ook 75% kans dat het wel goed is! De uitslag zou 2 weken duren, mocht er intussen eerder een uitslag komen dan zou ze meteen bellen. We moesten nog even bloedprikken en daarna konden we naar huis waar de twee helse weken van wachten konden beginnen! 

Gelukkig bieden de kindjes thuis veel afleiding. De dag van het belletje kwam dichterbij en ik begon toch wel aardig zenuwachtig te worden. Die maandag om 11:45 ging mijn telefoon en werd ik anoniem gebeld. Dit is het! Dacht ik. Ik neem de telefoon op en het is inderdaad de geneticus. Ze vraagt of het een goed moment is om te bellen en of ik thuis ben.. ja? Antwoord ik. Ze zegt dat ze namelijk geen goede uitslag heeft. BAM dag babydroom dacht ik. Ze zegt dat beide mutaties opnieuw bij de baby zijn aangetroffen wat betekend dat ook deze baby de stofwisselingsziekte heeft. Ik weet eigenlijk niet eens meer wat ik geantwoord heb en voor mijn gevoel duurde het gesprek ook helemaal niet zo lang. Ze zei dat ik de volgende dag nog gebeld zou worden door de gyneacoloog voor een gesprek. Ik hang de telefoon op en ondertussen huppeld ons mannetje alweer vrolijk om mij heen, die godzijdank niks mee krijgt van dit alles. Mijn vriend lag nog in bed en ik ga hem meteen wakker maken. De tranen vliegen al in mijn ogen en ik krijg het op dat moment mijn strot ook niet eens uit om het te vertellen. Uiteindelijk is me dat 10min later gelukt. We kunnen het beide gewoon niet geloven dat we opnieuw bij de 25% zitten. Hoe is het toch mogelijk?! Kan er dan ook werkelijk niks is even mee zitten dit jaar. Deze uitslag betekend dat wij de zwangerschap zullen afbreken omdat wij het niet nog een keer aan kunnen om zo’n zorgintensief kindje te krijgen. 

De volgende dag word ik opnieuw gebeld door de gyneacoloog uit het Erasmus om de uitslag nog een keer te bespreken. Wat een vreselijke uitslag he? Zegt ze. Nou dat kun je wel zeggen ja.. ik vraag nogmaals of de uitslag 100% zeker is en dit bevestigd ze. Pfffff niet te geloven gewoon! ik vraag haar nog of het geslacht ook bekend was. Ergens maakte dit het nog erger voor mn gevoel maar het is iets wat ik toch wel heel graag wilde weten. Tuurlijk weten we dat! Zegt ze en ze gaat het even opzoeken in de computer. Even later zegt ze het is een jongentje! En de tranen vliegen alweer in mijn ogen. Oooohh wat had dat toch leuk geweest dacht ik. We bespreken nogmaals dat ik de zwangerschap ga afbreken en ze zou met de gynaecoloog in ons eigen ziekenhuis bellen om dit te bespreken waar ik dan vervolgens ook weer door gebeld word.

In mijn volgende blog schrijf ik hoe dit afloopt.

X🤎