Uh jawel, zwanger.

En toen.. Bleek ik toch echt zwanger.

Vanwege het ongeloof gooide ik er een 2de test achteraan en bleef 2 minuten met Argusogen naar het ding staren. Ook deze gaf aan dat ik hartstikke zwanger was.

En het nieuws kwam binnen..

Onderzoeken uit het verleden hebben aangetoond dat het voor mijn man en mij moeilijk zou zijn om spontaan zwanger te raken. En met spontaan bedoel ik niet dat ik struikel en hoppa, zwanger, maar dat de kans nihil was dat dit op de natuurlijke wijze zou gebeuren.

Daarom kwam dit als een shock en raakte ik ook in paniek.

En dan vooral praktisch. Al het spaargeld was in het huis gaan zitten, we hadden een plan gemaakt waarin ik 5 dagen per week zou werken, we sliepen in een stacaravan zonder verwarming, Remke zou aan een studie beginnen. HOE MOEST IK EEN BABY KRIJGEN DAN?!

Begrijp me niet verkeerd, een kindje was zeker welkom, we hadden ons alleen ingesteld op een medisch traject, op een ander tijdstip. Ook hield ik er rekening mee dat er wellicht helemaal geen kinderen zouden komen.

En dan nu zwanger, 3 maanden nadat ik gestopt was met de anticonceptie. Geweldig natuurlijk, meer dan. We beschouwen Fedde dan ook echt als een cadeautje. Nu 😊

Want toen dus pure paniek.

Snikkend en snokkend met de mascara aan m'n kin belde ik een vriendin op, die er ook meteen aankwam. Samen hebben we nog een test gedaan en pure blijdschap wisselende zich af met pure paniek en ongeloof. Haar nuchterheid zorgde ervoor dat ik ging geloven dat ik dit aankon. Nu mijn man vertellen! En hoe zou die het vinden dat ik eerst m'n beste vriendin heb ingelicht? 🙈

De volgende keer vertel ik hoe ik het nieuws bij mijn man bracht!