Tweeling zwangerschap

Er zijn 1001 dingen die op je afkomen als je zwanger bent van een tweeling. Ik heb de hele zwangerschap mij bezighouden met praktische zaken te regelen. En maar goed ook, een goede organisatie verlicht veel. in deze blog leg ik vooral uit hoe ik de zwangerschap ervaarde.

LICHAMELIJKE KLACHTEN 

De eerste maand voelde ik eigenlijk niets. Was zelfs niet eens misselijk, maar dat zou vanaf week 8 helemaal veranderen. Ik kon alleen nog maar pecorino met stokbrood eten, en yoghurt. Ik hoopte zo hard dat dit snel zou overgaan, zeker toen ik begon over te geven. Ik volgde toen een dagopleiding, dus was niet handig dat ik zo ziek was. Tussen 12-14w werd het gelukkig beter. 

Toen kwam ik in het 2de trimester. Dit was het fijnste trimester van de 3. Niet meer ziek, meer energie en de schopjes begin je te voelen. In dit trimester heb ik zoveel mogelijk geregeld. Want hoe verder je bent, hoe moeilijker alles word. 

BABY'S VOELEN

De baby's, of eigenlijk 1 baby, voelde ik vanaf week 16. Kleine plopjes waren dat. Zo fijn om dat terug te voelen. De andere voelde ik wat later. Rond week 20 voelde ik ze beiden heel goed. Omdat ze 2eiig waren en op een andere plek lagen in de baarmoeder, met elk hun eigen vruchtzakje, kon ik onderscheid maken tussen de 2. Wist duidelijk wie wie was. Wat later in de zwangerschap lag S op mijn blaas en L tegen mijn ribben. Werd langs 2 kanten geschopt. vanaf week 30 waren de leuke fijne schopjes alles behalve leuk. 

GESLACHTSONTHULLING

Deze heb ik gedaan door middel van een taart. Ik maakte een taart met 2 lagen. 1 laag voor elk kind. Vanboven op de taart maakte ik 2 baby's. Ik was enorm fier op mijn taart. De familie vond het enorm spannend. Iedereen dacht aan een j/m tweeling (wij dachten dat eerst ook). Het waren 2 jongens! Mijn zoontje was enorm teleurgesteld. Toen iedereen weg was barste hij in tranen uit. Hij wilde echt een zusje. Zelfs tijdens de volgende echo wou hij niet aannemen dat hij broertjes kreeg. Hij zou het wel zien bij de geboorte zei hij. 

TRIMESTER 3

Vanaf week 30 zat/lag ik elke avond wenend in de zetel van de pijn in mijn rug. Ik probeerde vanalles om het te verzachten, maar alles hielp maar een beetje. Ik wou ze eruit. Mijn enorm lieve zoontje smeerde mijn buik in met olie en stelde voor dat hij zich alleen zou douchen, om mij te verlichten, omdat ik zoveel pijn had. Wat een schatje toch. 

Op 34w6d werd ik ziek. Met symptomen van een zwangerschapsvergiftiging werd ik opgenomen in het ziekenhuis. De bevalling kwam op gang en kreeg preventief longrijpingspuiten. Ze zouden de bevalling niet meer tegenhouden omdat ik de dag erop 35w zou zijn, wat al een mooie termijn is voor een tweeling. Gelukkig stopte de weeën en mocht ik naar huis. 

Ik heb tot op het laatst het huishouden gedaan, voor zover dat lukte, want eenmaal op mijn knieën geraakte ik niet meer recht. Iedereen vond dat ik nog goed kon, maar ze wisten niet hoeveel pijn ik elke avond had, en hoe slecht ik kon 'slapen' snachts. 2 dagen voor mijn inleiding (38w1d) stond ik met mijn man nog in de ikea. Kon haast niet lopen van de pijn. Achteraf gezien was ik echt wel gek dat ik dat deed. 

Op 38w3d moest ik binnen gaan voor de inleiding. Hoe de bevalling verliep vertel ik in mijn volgende blog.