Twee mama's en kinderen; mag ik iets vragen?? | Deel 1

Maar mag ik je iets vragen???? 

Dat is denk ik wel de meest gestelde vraag welke aan mij word gesteld sinds ik moeder ben --》nieuwe mensen 'leer' kennen --》wie weten dat ik met een vrouw ben en wij samen twee prachtige zoons hebben. Met alle liefde geef ik altijd antwoord op deze vraag, want ik voel mij gezegend met mijn gezin en ik vertel graag over onze 'reis' naar kinderen toe. 

Deze reis wil ik ook met jullie delen, maar hij zal uit meerdere delen bestaan. Om zo het lezen van ons verhaal leuk te houden en om (hopelijk) nieuwsgierigheid te wekken naar het volgende deel hihi

So here we go

Moeder worden kan bij twee vrouwen niet ongepland gebeuren, je moet het plannen en dat is wat wij hebben gedaan. Op een gegeven moment was het tijd voor de volgende stap in onze relatie en wilde wij samen een gezin starten.. 

Hoe gaat dit? Hoe kan onze wens in vervulling gaan? Dat wisten wij eigenlijk ook niet, wij hadden geen vrienden om ons heen die in hetzelfde schuitje als ons zaten. Hiermee bedoel ik vrienden wiens relatie bestond uit twee vrouwen met kinderen of met een kinderwens. Zonder een hulplijn moest ik het zelf gaan onderzoeken en dat heb ik gedaan. Lang leve Google, sometimes I would be lost without her! 

Volgens mij heb ik bij elkaar opgeteld wel dagen gezocht naar informatie over de mogelijke opties. De best passende optie voor ons was om zelf op zoek te gaan naar een donor en thuis zwanger te raken via zelfinseminatie. Deze keus hebben wij weloverwogen gemaakt onder andere om de volgende redenen: 

1. Wij wilde de donor graag zelf ontmoeten en ons gevoel hierbij volgen. 2. Wij wilde zeker weten dat de donor openstond voor contact zodra onze toekomstige kind(eren) hier behoefte aan hebben (ongeacht leeftijd). 3. Wij wilden zwanger raken (indien dit zou kunnen) zonder tussenkomen van het ziekenhuis.

Oké hoe nu verder? Zonder dat veel mensen het weten (ik had zelf echt geen weet) bestaan er (gelukkig) best wat (betaalde) websites die gericht zijn op het vinden van een donor of jezelf aanbieden als donor. Wij hebben op verschillende websites oproepen geplaatst --》waarvan een betaald (die zou ons dan aan de hand van onze wensen matchen aan een donor) en alle andere onbetaald. Zo ongeduldig en nieuwsgierig dat ik was (ben) begon ik zelf ook oproepen te lezen van mensen die zich beschikbaar stelde als donor. 

Midden september 2015 kwam ik een verouderd oproepje tegen van M. Bij het lezen van het oproepje kreeg ik een positief gevoel zo van: Jaaaa dit kan hem wel eens zijn. Samen met mijn wederhelft het oproepje besproken en wij dachten beiden laten wij M een e-mail sturen. 

WAT¿¿¿ GAAN WIJ DIT ECHT DOEN?! JAAAA!!! 

Zenuwen is denk ik het enige woord die mij gevoel op dat moment kon omschrijven. Want dit was niet zomaar een e-mail, het is een soort van motivatiebrief dat wij zouden gaan versturen. Wij willen (moeten) onszelf verkopen, want wie weet krijgt M wel tig andere e-mails en wij willen dat hij voor ons kiest. ONZE E-MAIL SCHREEUWT: KIES ONS, WIJ ZIJN KLAAR VOOR DE VOLGENDE STAP EN DE BESTE KEUS DIE M ZOU KUNNEN MAKEN (alsof al die andere wie reageren dit niet zouden zijn (-__-) ach jaaa de opgestelde e-mail nog paar x nalezen aanpassen en dan op 14 september 2015 --》klikken wij op: VERZENDEN!! 

Dit is was deel 1 van onze reis, als het je aanspreekt vergeet dan niet op het hartje te klikken en als je lid bent van MAMA plaats volg mij dan om niets te missen!!