9 jaar geleden
Toch gezinsuitbreiding! Maar dan anders
Om de zinnen een beetje te verzetten hebben we nu toch een kleine in huis. Een puppy wel te verstaan :D
Het is al weer even geleden. al meerdere keren begonnen met een blog maar weer niet afgemaakt. In deze blog zal ik vertellen over onze gezinsuitbreiding.
halverwege januari begon mijn man zich zorgen over mij te maken. Het ging niet zo goed. de hormonen begonnen zo langzamerhand zn tol te eisen van mijn lichaam, maar ook mijn geest. Ik werd wat depri en maakte veel ruzie met mijn man. Nooit zei hij een woord over hoe erg hij zich zorgen maakte, maar achter mijn rug om was hij wel met iets bezig.
Halverwege januari nam hij me mee naar een boerderij ergens in de buurt van Hoogeveen. Onderweg vertelde hij me at we gingen kijken naar een puppy :D. Ik was helemaal door het dolle heen zo leuk vond ik het!!!!
Daar aangekomen kwamen we bij een bak met 10 hele lieve bolletjes wol van 4 weekjes oud.... Wat was dat een schattig gezicht. ik mocht van mijn mannetje 1 reutje uitkiezen, maar jeeej wat was dat moeilijk zeg hihihi ze waren zo lief!!!
uiteindelijk hebben we 1 bolletje wol uitgekozen, althans hij had ons uitgekozen.
Onderweg naar huis was ik helemaal euforisch en wilde de hele wereld laten weten dat ik weer een hondje erbij kreeg ( nou ja hondje.....).
Op valentijnsdag mochten we onze 8 weken oude kereltje ophalen. Ons bolletje wol was alweer behoorlijk gegroeid :D maar wat een schatje was het joh...
Thuis moest hij kennis gaan maken met onze andere rottweiller van 7, "zijn grote broer" zoals wij hem noemen.
De eerste weken moest die grote weinig hebben van die kleine spruit, maar al snel accepteerde hij hem wel en nu zijn het al echte maatjes.
Ook de oppaskids waren helemaal blij met onze gezinsuitbreiding! En ook dit ging echt super goed! Alleen vonden die hem even iets minder lief toen hij de moestuintjes had uitgegraven en opgegeten hihihi.
Ondertussen is die kleine al 30 kilo en een half jaar oud, maar hij heeft me wel goed gedaan.
De tijd die het kost om pup op te voeden gaf mij geen tijd om na te denken of te malen over het ziekenhuis, alhoewel ik daar sneller weer over na moest denken dan ik eigenlijk wilde. Maar daarover zal ik schrijven in een volgende blog.