Tijd om af te sluiten

Steeds loop ik langs dat kamertje en zie er de tassen en spullen staan die over een paar maandjes goed gebruikt gaan worden. De muren zijn nu nog wit met oranje en er hangt zelfs nog een Cars-lamp aan het plafond.

 De plannen in mijn hoofd hebben vorm genomen en binnenkort gaan we dan toch echt aan de slag met haar kamertje. Haar kamertje, het blijft gek klinken. Na twee jongens dan nu toch echt een meisje in huis.
Straks hebben we zo'n klein, huilend, wriemelend meisje erbij in huis en heel eerlijk gezegd. Ik ben het wel een beetje ontwend.

Wanneer zij straks, naar de verwachting. in oktober geboren wordt, is Kyrian net 4 geworden in september. Een kleuter, al heel erg zelfstandig. We hebben al heel lang de box niet meer in de huiskamer staan, al heel lang geen babyspeelgoed meer over de vloer. Alle kleine kleertjes stonden al heel lang telkens in een hoekje ver weg weggestouwd, wachtend tot zich daar een nieuw kindje voor zou aandienen. Het duurde langer dan verwacht voor zij kwam en dat maakt het soms ook niet makkelijker. We hebben straks weer een baby'tje wat compleet van ons afhankelijk is, die voor gebroken nachten zorgt en die een heel ander ritme heeft dan dat wij hebben. Dus heel eerlijk, beangstigd het me wel een klein beetje en hou ik toch de vraag in mijn achterhoofd 'gaat het straks wel zoals ik me voorstel dat het gaat?'

Vragen die toch heel normaal zijn, twijfelen mag!
Ik heb er wel ontzettend veel zin in. Ik geniet nu al volop van de zwangerschap en ik merk wel dat ik er hierna wel echt 'klaar' mee ben. Ik ben dol op mijn kinderen en juist daarom zal dit meisje echt ons laatste wonder wezen, juist omdat zij ons ook heeft laten zien dat ieder van onze kinderen al een wonder an sich is en ik sowieso niet die teleurstellingen weer wil gaan hebben als het weer niet zou gaan lukken door mijn verminderde vruchtbaarheid. De jongens hebben al hun eigen bijzonderheid van zichzelf en dat vergt extra aandacht. Wie zegt dat dit meisje wel helemaal gezond is?

 Het is tijd om af te sluiten. Stapje voor stapje verdwijnen de dingen uit huis die in de toekomst hier toch niet meer gebruikt zouden gaan worden en worden de plekjes gevuld wetende dat er geen ander doel voor zal komen.
Mijn kinderen worden ouder en ook met deze laatste zwangerschap komt het steeds meer in zicht dat ik straks de mama ben van drie kinderen en niet meer. Hierna zal ik niet meer zwanger raken, geen getrappel meer in mijn buik, geen euforie om een positieve test voor ons.

En dat is goed.

Heel eerlijk ben ik ook wel blij dat mijn gevoel zo overeengestemd is met mijn verstand, dan zullen de rammelende eierstokken ook niet zo volop aanwezig zijn.

Ik sluit af met de kijk op een zonnige toekomst, waar ik er zal zijn voor mijn kinderen, mijn wondertjes, mijn bijzondertjes.
Nu nog heerlijk even blijven genieten en voorbereiden tot we straks kennis mogen gaan maken met ons meisje....!