The moment when the baby starts to kick..(week 18 & 19)

Toen de echoscopiste me bij de laatste echo vertelde dat de placenta aan de voorkant ligt, wat betekend dat de baby daarachter ligt, gaf ze daarmee aan dat het nog wel enige tijd zou kunnen gaan duren alvorens ik de baby zou kunnen voelen in mijn buik. Jammer dacht ik...maar een aantal dagen later had ik het idee toch een minuscuul schopje te kunnen voelen. Mijn eerste reactie was: “het zullen mijn darmen wel zijn” (mijn buik is namelijk nooit echt rustig)...maar een aantal dagen later voelde ik dit opnieuw!

De eerste dagen heb ik steeds wel een uur geconcentreerd op mijn bed heb gelegen met beide handen op mijn buik, wachtend op de baby die me een drumconcert zou gaan geven.

Een aantal dagen later ben ik samen met mijn vriend vertrokken naar Turkije, waar we nu genieten van een heerlijke vakantie. Waarschijnlijk de laatste vakantie met z’n tweeën... Maar eigenlijk voelt het alsof we nu al met z’n drieeen hier zijn. Om vaste tijden laat onze baby boy namelijk weten dat hij er nog is J Net zoals ik is hij ’s ochtends niet de meest actieve, maar eenmaal opgestart heeft hij energie voor tien! Heerlijk om te weten dat hij het hier ook zo naar zijn zin heeft haha.

We verblijven overigens op het schiereiland Cesme, dit ligt zo’n 80 kilometer vanaf Izmir. Deze plek is nog niet echt ontdekt door het toerisme en je ziet en hoort hier dan ook voornamelijk Turkse mensen met af en toe een verdwaalde toerist :-)

De zon is hier erg fel en het is goed heet maar ik merk dat ik het erg goed kan hebben. Natuurlijk lig ik geen uren te bakken met mijn buik in de zon. Vaak afkoelen in het zwembad en de zee. Ik denk dat onze zoon in oprichting het ook heerlijk vindt wanneer de zon op mijn buik schijnt. Hij is dan lekker druk aan het trappelen. Voor mij dan ook niet ingepakt naar het strand.. Lekker in bikini met een blote buik. Overigens wel gek als je op het strand loopt met zo’n blote (zwangere) buik; je bent net een attractie.

De mensen spreken hier amper Engels en ik spreek geen Turks, je komt er in principe prima uit met handen en voeten werk. Maar wanneer het om eten gaat ligt dit toch net even iets anders. Want wanneer ik bij een restaurant de menukaart open, is het toch echt even goed nadenken en googlen wat wel en niet gegeten kan worden.
Nu ben ik niet heel erg angstig en eet ik vrijwel alles, behalve rauwe vis en rauw vlees en rauwmelkse kazen. Maar wanneer je hier iets van vis of vlees besteld is het altijd even afwachten wat er nou precies op je bord komt.

Eigenlijk kun je hier (bijna) alles eten. Er wordt weinig rauw vlees en rauwe vis geserveerd en ik vind Hollandse kaas toch het lekkerst dus de kazen hier laat ik even voor wat het is..

Zwanger op vakantie in het buitenland is eigenlijk nog lekkerder dan thuis; de deur wordt voor je opengehouden, je tassen worden gedragen en wanneer je in de plaatselijke bus stapt staat er altijd wel iemand voor je op wanneer er geen zitplaatsen meer zijn. 

Zwanger zijn is helemaal zo erg nog niet :-)