Snap
  • Zwanger
  • zwangerschap
  • zwanger
  • misselijkheid

Terugblik op mijn zwangerschap.

"271 dagen lang was dit jouw veilige warme huisje. Waar je lekker ronddobberde, waar je luisterde naar het ritme van mijn hart en het ruisen van mijn bloed. Waar je langzaam aan mijn stem mocht wennen. Toen jij en ik nog met zijn tweeën waren."

Het waren 271 dagen; 38 weken en 5 dagen, dat ik zwanger mocht zijn van jou. Onze droom om zwanger te worden werd snel verwezenlijkt. Het duurde maar drie maanden voordat ik zenuwachtig een positieve test in mijn handen had. Ik weet nog goed dat er op dat moment zoveel emoties door mij heen gingen. Tranen over mijn wangen van geluk, en angst: oh my het is toch echt zo, denk ik. Is het echt? Kan ik dit? Wat moeten we nu doen.Het was 7 uur in de ochtend toen ik terug de slaapkamer in liep, Rob: ik denk dat ik zwanger ben. Echt? Ja, er staan twee streepjes. De gelukshormonen vlogen door mijn lichaam, voor de zekerheid doe ik over twee dagen nog een test. En ja hoor, weer twee dikke strepen.Ik had nooit echt stilgestaan bij de ongemakken die je kunt ervaren tijdens een zwangerschap. Zo euforisch als ik was over het idee van zwanger zijn, dacht ik ook wel even door deze zwangerschap heen te fietsen. Nou, werd ik twee weken later met mijn neus in de feiten gedrukt. De eerste weken heb ik helemaal geen tijd gehad om te genieten van mijn zwangerschap. Tot ongeveer 22 weken ben ik erg misselijk geweest, ik kon geen geuren meer verdragen of de hele inhoudt van mijn maag belandde weer in de wc. Nog nooit had ik mij zo ziek gevoeld. Mijn weerstand is nooit zo denderend geweest, maar was nu helemaal verdwenen. En ik neem het voor lief, mijn lichaam was hard bezig een mini mensje te laten groeien en moest er voor zorgen dat zij goed beschermd en veilig was. Nadat de misselijkheid een beetje verdwenen was, kwam de ene verkoudheid na de andere, buikgriep hier en daar. En toen ik dacht het kan niet erger, kreeg ik vreselijke kiespijn. Eenmaal bij de tandarts bleek ik een wortelpunt ontsteking te hebben, waar ik een wortelpunt operatie voor nodig had bij de kaakchirurg. Inmiddels was het halverwege November 2019. Pas toen ik 27 weken zwanger was, kon ik eindelijk genieten van het zwanger zijn. Nu begon mijn lichaam te veranderen, eindelijk kwam daar mijn buik te voorschijn en wat genoot ik hier van. Het zachte geschuifel en de schopjes in mijn buik. Hoe ik kon voelen dat je in een hik bui terecht was gekomen. Zelfs de lichte bekkeninstabiliteit ( ik mocht alleen niet meer stofzuigen en vond dit helemaal niet erg), kon geen eind maken aan mijn euforie. Tot ik de 33 weken aan tikte... Benieuwd hoe het afloopt? Je leest het in mijn volgende blog! Hoe verliep jullie zwangerschap? 

3 jaar geleden

Prachtig eerlijk geschreven. Mijn eigen zwangerschap verliep ook niet zonder ongemakken dus ik kan me goed voorstellen hoe je je hebt gevoeld. Ben benieuwd naar het vervolg. Liefs!

3 jaar geleden

Je schrijft mooi! Ben benieuwd naar de afloop!