Termijn echo met slecht nieuws

°Termijn echo juli 2014°

Ik wist dat het een geweldig gevoel zou zijn. Maar wat voelde het overwelmend om dan eindelijk zwanger te zijn. Met 10 weken mochten we terug komen naar de verloskundige. En die dagen waren we samen aan het aftellen. Ik had zo onwijs veel kwaaltjes dat ik geen seconde twijfel meer had of er nog wel een baby in mijn buik zat.

Met 6 weken zwangerschap kwam moeders voor moeders bij ons thuis. Na een mooie knal test kreeg ik een kratje met blauwe flessen er in. Daar moest ik mijn urine in opvangen en dan elke dag een nieuwe fles openen. Na een week mochten wij ze afgooien bij een verzamelpunt en kregen we weer nieuwe flessen. Wat voelde ik mij trots dat ik hier aan een steentje kon mee dragen. Na 2,5 jaar proberen was dit heel belangrijk voor ons.

Moeders voor moeders is een organisatie die uit de urine van zwangere vrouwen een stofje haalt. Dat word gebruikt in de behandelingen voor vrouwen die zelf moeilijk zwanger worden. Het enige wat jammer was, elke keer als ik een fles open draaide en de geur rook dat ik volledig over mijn nek ging. Mensen die ook mee hebben gedaan zullen nu wel hard lachen. Maar ik ben momenten zo beroerd geweest dat als ik de wc al in liep en de flessen zag staan.. dat ik al begon te kokhalzen. Ik was zo trots! Maar ook zo beroerd!

Maar eindelijk was daar week 10. Ik had een vrije ochtend van me werk en zou daarna gelijk door gaan. Ook mijn man zou wel even wat later beginnen. We keken er zo naar uit om ons kleine frummeltje weer te zien. Dit keer hadden we weer iemand nieuw. Een hele vriendelijke vrouw met korte krullen. Haar hele houding straalde vriendelijkheid en rust uit. We gingen zitten en ze vroeg hoe het met ons ging. Ik vertelde haar dat ik zo beroerd was maar niet wilde klagen. Ze stelde me gerust dat je als zwanger vrouw mag klagen wat je wilt want het is ook niet niks allemaal. Ik was al een paar kilo afgevallen maar ook dat was niet erg. Over een paar weken haalde ik dat wel weer in.

Ze vertelde wat er ging gebeuren en wat een termijn echo allemaal in houd. Ook vroeg ze of we wilde weten als ze iets zou zien wat niet klopte. We vertelde haar dat we voor de volle 100% voor deze baby wilde gaan en dat ze alles bij ons kwijt kon. Met haar aanstekelijke glimlach zei ze dat ik mocht gaan liggen en dat we eens gingen kijken hoe het daar binnen er aan toe ging.

Op de bank voelde ze aan mijn buikje en zei dat het al heel mooi voelde. Er begon al een kleine bolling te komen boven mijn bekken uit. Ze zette het apparaat aan en spoot de warme gel op mijn buik. Binnen een paar seconden zagen we het mini hartje al weer knipperen. Ons kleine vlekje was al mooi gegroeid en begon duidelijk te ontwikkelen. Terwijl de verloskundige alle stapjes na liep voelde ik dat ze een beetje gespannen werd. Ze vroeg ons nogmaals of we alles wilde weten en toen wist ik het dat er iets was. En ik knikte van ja.

We gingen weer aan het bureautje zitten en ze vertelde dat ze de baby op de echo wat aan de kleine kant vond. In groei liep ze zeker een week achter maar ik had wel heel veel vruchtwater. Helaas was dat niet het enigste wat er mis was. De baby had een veelste dikke nek plooi en ook zat er een vocht bobbel op haar borst kastje. Ze adviseerde ons om een combinatie test te doen voor meer zekerheid.

Op dat moment verschoof de grond weg onder mijn voeten. Ik weet nog dat iemand vroeg wat het precies zou kunnen zijn. Maar wat er precies werd besproken ging volledig aan mij voorbij. Ik beschermde mijn buik met mijn handen en het enigste wat ik kon zeggen is dat we alles op alles willen zetten voor deze baby. We maakte gelijk een afspraak voor de combinatie test waar we 2 weken later terecht konden.

De verloskundige vertelde ons dag en nacht te bellen als we maar iets wilde weten. Met een knuffel en een voorzichtige glimlach vertrokken we uit dat kamertje. Eenmaal buiten braken we allebei. Hoe kan dit nou? Laat het alsjeblieft niks zijn. Er was een ding zeker. Wij zijn allebei niet meer naar ons werk gegaan die dag.