Taboes doorbreken #3

(vervolg op mijn vorige blogs)

De afgelopen maanden zijn toch best zwaar geweest.

We hebben besloten dit avontuur samen aan te gaan. Maar dat betekende dat er veel moest gaan veranderen.

We moesten samen een huis gaan zoeken. Wat echt een drama bleek.

Uiteindelijk zijn we super gelukkig samen in ons mooie appartementje maar het heeft wel even wat bloed, zweet en vooral tranen gekost.

Alles zat tegen. Ik heb vaak gedacht dat het misschien wel niet zo mocht zijn.. Hoe stom dat misschien ook klinkt. Niemand leek ons het vinden van een huis te gunnen.Lang ben ik bang geweest bij mijn ouders te moeten blijven wonen. Wat ik echt niet wilde.

Als we dit gingen doen dan gingen we dit samen doen. In ons eigen huis. Met elkaar, als een gezin.

Na bijna een halfjaar is het ons toch gelukt, met behulp van een geweldig lieve wijkkracht en medewerker van de gemeente. Er bleek meer te kunnen dan wij hadden gedacht.

Ik heb dit nooit zo uitgesproken, des te fijner is het om het nu op te schrijven. Maar wat ben ik dankbaar voor alles. Voor mijn vriend, onze ouders/familie, en het groeiende mensje in mijn buik.

Het had gewoon wel zo moeten zijn.

We kijken zo uit naar je komst kleine meid. 38 weken en 3 dagen zwanger. Van mij mag je komen. Wij zijn er helemaal klaar voor. Een hele trotse papa en mama kunnen niet meer wachten.

___________________________________________________________

Wat heb ik in deze periode respect gekregen voor alle jonge moeders onder ons.

De blikken en opmerkingen die je naar je hoofd geslingerd krijgt. Het is echt verdrietig.

Officieel word ik een tienermoeder. Ongeveer een maand na de geboorte van onze dochter zal ik 20 jaar worden. Toch voelt het niet voor mij alsof ik een tienermoeder word. Wat een stom woord ook eigenlijk..

Ja, ik word een jonge mama, maar een tienermoeder ben ik echt al niet meer. De keuzes die je moet maken in deze periode hebben er echt wel voor gezorgd dat ik heel anders na ben gaan denken over bepaalde dingen. Wat ik graag wil in de toekomst, wat ik mijn kind wil gaan bieden. Als tiener hoor je je natuurlijk niet druk te maken om dit soort dingen. Kunnen we daarom stoppen met dit stomme woord? Laten we het houden bij jonge moeders. Ik heb al teveel volwassen keuzes moeten maken om nog als kind gezien te worden.

Kunnen we dan ook gelijk stoppen met al die stomme blikken? En die opmerkingen die ik echt wel hoor..

Het zou fijn zijn als we wat meer naar elkaar om zouden kijken, op de positieve manier. In plaats van dat je vraagt of ik niet wat jong ben om zwanger te zijn.. Vraag me hoe het gaat, en misschien wel hoever ik nu ben, of ik weet wat het word. Het doet je al die vervelende blikken en opmerkingen heel even vergeten en laat je weer even weten hoe trots je bent, op jezelf en op je baby.

Jammer dat we nog niet zover zijn.. Maar wie weet.

Bedankt voor het lezen!En voor al jullie lieve reacties en berichtjes.Laat vooral weten wat je ervan vond en/of deel je verhaal met me. Ik lees het graag.

IG; @ElineMarlou

 Liefs, 

Eline