Stille schreeuw

Ik houd er zo niet van om mezelf kwetsbaar te stellen en vooral niet een ander misgunnen. Maar ik verkeer met de tijd zo in een mindset waar ik niet meer tegen kan. Ik kan gewoon niet meer aanzien. Ik neem mezelf kwalijk maar emotioneel is het best zwaar. Ik ken gewoon niemand die zoveel moeite hebt gedaan, om zwanger te raken. Hoogstens hebben ze drie keer geprobeerd.Ik probeerde laatst aan me zus te vertellen, waarmee ik zat. En ze zei ja joh komt wel goed, afentoe duurt het bij sommige mensen langer. Zij was twee keer gewoon bij eerste poging en de derde was zelfs op ongewenste tijd. Ze kon mijn gevoelens niet begrijpen , elke maand met een teleurstelling naar je menstruatie bloed te kijken. 

Ik voel dat ik ook mijn man met mijn negatieve vibe beinvloed. Zo een vrolijk positieve mindset zie ik nu ook heel treurig. Ik wil van ene kant hem niet betrekken maar bij wie moet ik anders mijn gevoelens kwijt. Al de mensen die een snelle vervulde wens hebben gehad, zullen nooit echt begrijpen waarmee ik tegenzit. 

Ik denk dat het hoog tijd is om ook even uit sociale media te stappen. Ik kan de fotos van babies ook niet meer zien. Voel me alleen slechter hierdoor. Met een lach op me gezicht zal ik weer rondlopen op werkvloer, alsof ik niet zat te janken op de weg hierheen.

Alles voelt nu gewoon stom en waardeloos. 

16 dagen geen koffie en frisdrank

geen vlees

geen brood

heel veel vitamines 

maar geen vrucht..

Ook al zegt de wetenschap je bent vruchtbaar, maar 18 maanden niet zwanger..