Spuiten en snikken

Ik weet nog goed dat mijn man en ik besloten dat ik zou gaan stoppen met de pil. We wilden graag een kindje maar vonden beide ook dat we het maar 'op z'n beloop' moesten laten gaan. We zien wel wanneer het komt want er continu mee bezig zijn dat wilden we niet. 

Hoe anders is dit gelopen.... 

Na verschillende onderzoeken komen wij bij de vruchtbaarheidskliniek terecht en krijgen wij uiteindelijk te horen dat onze enige manier om mogelijk zwanger te worden via Icsi is. 

Dit kwam wel even binnen. Ik weet nog goed dat ik op de terugweg naar huis met een informatie map op schoot huilend in de auto zat. Wat stond ons allemaal te wachten en zou het überhaupt ooit lukken een kindje te krijgen. 

In het najaar van 2017 starten we onze eerste poging. Een periode van spuiten, ziekenhuisbezoeken, inwendige echo's en punctie volgt. We hebben welgeteld één embryo en deze wordt teruggeplaatst. Helaas wordt ik na de eerste wachtweek ongesteld. Ondanks dat het ziekenhuis zegt dat het nog kan, weet ik genoeg. Vol goede moed door naar de volgende poging. 

Poging nummer 2. Dit keer meer embryo's maar niet goed genoeg in te vriezen. De 'verse' terugplaatsing loopt wederom uit op een negatieve test. Weer ongesteld na 1 wachtweek... Shitzooi... 

Poging nummer 3. Dit keer meer embryo's en naaste de 'verse' terugplaatsing van 2 embryo's hebben we 1 cryo over. Helaas weer na de eerste wachtweek een bloeding. Ik zie het niet meer zitten, sta met tranen in mij ogen op het werk en als ik thuis kom kan ik het er bij mijn man echt uitgooien en zijn we samen aan het huilen. Zal het ooit lukken? En ergens waren we al aan het nadenken hoe ons leven eruit zou zien zonder kinderen. Ik besluit om de volgende ochtend het ziekenhuis te bellen. Maar omdat ik  weet dat ze zullen zeggen dat ik nog steeds zwanger kan zijn ondanks de menstruatie besluit ik een vroege test te doen. Zo... Kan ik ze vertellen dat het weer niet gelukt is en dat er toch echt iets anders moet. Is toch niet normaal dat ik ondanks de utrogestan al na een week ongesteld ben ipv die twee welbekende gekmakende wachtweken? 

Ik doe de test en zit ondertussen op mijn telefoon. Als ik even later richting de test kijk krijg ik de schrik van mijn leven. Zie ik dat nou goed? Een tweede streepje... Nee dat kan niet. Hoeveel pregnyl heb ik gespoten? Zou dat nog in m'n lijf zitten. Google is momenteel mijn beste vriend. 

Later die dag verdwijnt het bloedverlies. De komende dagen doe ik bijna elke dag wel een test en die tweede streep wordt steeds duidelijker. Zou het nu dan echt?! Na de tweede wachtweek test ik nogmaals en bel ik het ziekenhuis. Ik ben zwanger..... 

Zo dankbaar dat het gelukt is en blij met mijn kleine meisje dat nu in haar bedje ligt te slapen.