Snap
  • Zwanger

Snel zwanger, maar dan..

Wat begint als een rustige zwangerschap met weinig ziek zijn, veranderd uiteindelijk in een nachtmerrie.

Zoals ik al vertelde, was ik erg snel zwanger. Op dinsdag wist ik dat ik zwanger was, op donderdag stond mijn baas ineens op de stoep. Ze bleken een foutje te hebben gemaakt. Ik ben een aantal dagen te weinig 'op straat' geweest, waardoor ik gewoon een contract voor onbepaalde tijd behoud. Je begrijpt dat mijn dag toen natuurlijk niet meer stuk kon.

Nadat we iedereen hebben ingelicht na de 12 weken echo, bel ik mijn baas om te vertellen dat ik zwanger ben. Ik zie erg tegen dit gesprek op, aangezien mijn baas nogal apart is. Wanneer je iets 'verkeerd' hebt gedaan in zijn ogen, zal hij je ook niet meer vergeven. Wanneer ik mijn baas aan de lijn krijg, feliciteert hij me. Maar nog geen paar weken later, hoor ik al via mijn collega dat hij zich gebruikt voelt. Hij vindt dat ik meteen had moeten vertellen dat ik zwanger was, voordat ik mijn handtekening onder mijn nieuwe contract zette. Maar hallo!! Wie verteld zijn baas als eerste dat je zwanger bent, terwijl je het zelf pas 2 dagen weet. Ik wist toen al dat dit gevolgen zou hebben.. maar daarover vertel ik later meer.

Wat begint als een rustige zwangerschap met weinig ziek zijn, veranderd al snel in een nachtmerrie. Maar ik besef me maar al te goed dat ik niet moet klagen, aangezien er genoeg mensen zijn die graag zwanger zouden zijn. Op dat moment werk ik nog 36 uur in de week, waarbij ik ook fysiek zwaar werk verricht. Gelukkig ben ik leidinggevende, waardoor ik zelf de taken kan verdelen. Maar ik zou ik niet zijn, als ik niet ontzettend eigenwijs ben en veel zelf wil doen.

In die periode had ik te maken met een verbouwing op het werk en een verhuizing thuis. Tja, na die verbouwing nog verhuizen, dat was funest. Ik voelde mijn kindje steeds minder en kreeg te maken met bekkeninstabiliteit met 20 weken. Ik kreeg van de verloskundige dan  ook het dringende advies om te stoppen met werken. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, waardoor ik besluit welgeteld 4 uurtjes minder te gaan werken. Want, wat moet ik nou thuis gaan doen !?!

Na een aantal ziekenhuisbezoeken om het kindje goed in de gaten te houden, wou ik nog steeds niet volledig de ziektewet in. Ik voelde teveel verantwoordelijkheid  naar mijn mede-leidinggevende en wilde haar niet met alle sores  opzadelen. Eindelijk was het moment daar, een maand voor mijn verlof, dat mijn baas een derde leidinggevende in ons filiaal neerzette. En op dat moment, stortte ik in.