Single met kinderwens ZOEKTOCHT DEEL 2

 

Homovaders gezocht

Het verhaal van mijn collega Hans blijft in mijn hoofd tollen. Moet ik ook niet met homo-mannen gaan “daten” om te zien of daar geschikte papa’s tussen zitten? Ik besluit eerst in mijn eigen (grote) homo-vriendenkring te kijken. Helaas is er geen enkel stel waarvan beiden wil gaan voor deze keuze. Soms wil er 1 wel en volgen er emotionele avonden met veel te veel wijn en bloeddoorlopen ogen. En soms wil geen van beiden. Dat is dus een doodlopende weg…

Als ik kennismaak met “meer dan gewenst” van het COC durf ik schoorvoetend een advertentie te plaatsen waarin ik vraag om twee lieve papa’s die met mij in co-ouderschap een lief kindje zouden willen. Ik heb afspraken en mailcontact met homo-mannen van elk kaliber. Alleenstaand, lief, eng, dichtbij of ver weg wonend. En soms zit er een verdwaalde alleenstaande hetero man tussen die graag kinderen wil, maar geen vaste relatie. Ik heb enkele face-to-face afspraken, maar die voelen niet goed. Met de 1 verwacht ik ruzie te krijgen en met de ander kan ik de vinger er niet opleggen, maar mijn gevoel zegt “Nee”. Wat vermoeiend zo’n zoektocht. Het lijkt wel “echt” daten! De twijfel begint weer toe te slaan. Waarom zou ik mijn energie niet toch gewoon stoppen in het vinden van een leuke hetero-man met wie ik een relatie zou willen?

Toch weer op zoek naar een leuke partner

Ik besluit een advertentie op een datingsite te zetten en aan vrienden te vragen of ze nog leuke hetero mannen kennen. Er volgen ongeveer 20 dates. De ene keer vindt de man in kwestie mij niet leuk, de andere keer zie ik mij niet oud met mijn date worden. Uiteindelijk heb ik beet: een super leuke man met wie ik ontzettend kan lachen en die in is voor leuke, spontane acties. Ik ben helemaal enthousiast. Hij heeft al een dochter dus ik vermoed dat hij wel in is voor gezinsuitbreiding. Op date 3 komt het hoge woord eruit; hij wil geen kinderen meer. Dan val je toch even stil. Ik vertel over mijn zoektocht en de kinderwens die ik in vervulling wil laten gaan. We besluiten door te gaan met de relatie, maar ik blijf ook doorgaan met mijn zoektocht.

We hebben een donor voor je

“Tring, tring”. De telefoon gaat en de vrouw aan de andere kant van de lijn zegt: “We hebben een donor voor je”. Mijn hart klopt in mijn keel en toch weet ik dan zeker: dit wil ik niet. Het voelt voor mij niet goed om alleen moeder te zijn en een kind op de wereld te zetten die zijn of haar vader niet kent. Daarnaast weet ik niet of ik in de wieg gelegd ben om 24/7 alleenstaande moeder te zijn.

Het voelt alsof ik weer terug ben bij af. Hoewel deze zoektocht me wel heeft laten inzien wat ik wel en niet wil. Ik weet nu dat ik co-ouderschap wil met een homostel. Gesprekken met een coach leveren veel zakdoek momenten op en sterken mij in mijn zoektocht. Hij laat me inzien dat ik het in de liefde soms niet voor het kiezen heb, maar met mijn kinderwens wel zelf (tot op zekere hoogte) een keuze kan maken. Op de één of andere manier geeft dat inzicht me een boost van vertrouwen. Waar wacht ik nog op? Wanneer heb ik het lef om de knoop door te hakken?

Niet snel na dit inzicht kom ik op de pagina van “meer dan gewenst” een advertentie tegen van twee mannen die graag kinderen met een vrouw willen. Ze wonen ook nog eens in dezelfde woonplaats en we hebben ongeveer dezelfde leeftijd. Ik besluit een mailtje te sturen. Na enkele weken over en weer gemaild te hebben ontmoeten we elkaar op een terras. Het klikt direct. Dit voelt goed! Op de een of andere manier is er geen twijfel. Het voelt een beetje alsof ik “de ware” tegenkom, maar dan in een andere setting. Gelukkig voelen de mannen hetzelfde bij mij.

Het lijkt erop dat mijn zoektocht hier wel eens zou kunnen eindigen…

De zoektocht deel 2 is het vervolg op de zoektocht deel 1