Single met kinderwens ZOEKTOCHT DEEL 1

Op een dag vertelt mijn collega Hans mij een bijzonder verhaal: hij is getrouwd met Rutger die binnen enkele weken vader wordt van hun eerste zoon. Rutger heeft namelijk een jaar geleden besloten samen met een goede vriendin kinderen te krijgen en deze in co-ouderschap op te voeden. Hans is helemaal blij en toont op een bepaalde dag vol trots de kleine Jonathan op mijn werk. En dat zet je toch aan het denken…

Zoals gezegd begint het bij mij concreter te worden door te speuren op internet met de zoektermen: “single en kinderwens”. Zo’n 6 jaar geleden kwam je dan op pagina’s van instellingen met spermabanken en een site van een enkele coach. Hele nuttige adressen om eens informatie op te doen.

Spermabanken

Er volgen bezoeken aan klinieken met spermabanken. De ene spermabank heeft een korte wachtlijst en wil in ruil voor sperma ander sperma of een eitje. De andere spermabank heeft een langere wachtlijst en stelt verder geen voorwaarden. Een derde opties is om sperma te kopen vanuit Denemarken. Op die manier kun je heel snel “aan de slag”. Tevens kun je, afhankelijk van de hoogte van het bedrag dat je betaalt, zelf bepalen hoeveel je van “de vader” zou willen weten.

Ik besluit voor de 2de optie te gaan. Ik zet mezelf op een lijst bij een kliniek met een wachttijd van ongeveer 1 jaar. Op die manier heb ik wel het gevoel dat ik iets onderneem, maar heb ik nog alle tijd om aan het idee te wennen.

Voorlichtingsbijeenkomsten

Bij de voorlichtingsbijeenkomst “alleen met kinderwens” ontmoet ik andere vrouwen met dezelfde twijfels, vragen en verlangens. De diversiteit aan vrouwen is groot. Van begin 20 tot begin 40. Vrouwen die voor het eerst nadenken over hun kinderwens en vrouwen die al de eerste poging gedaan hebben of een donor in gedachten hebben.

Maar 1 ding hebben ze gemeen: het zijn stuk voor stuk hele leuke vrouwen. Ik moet toegeven dat ik toch enigszins verbaasd ben. Mijn vertrouwen in het zijn van “een leuke hoogopgeleide vrouw” is toch behoorlijk gedaald nu ik iets te lang tot de groep van “left-overs” behoor. En hoewel je dus niet goed je eigen spiegelbeeld meer kunt beoordelen, kun je wel naar die andere vrouwen kijken en opmerken dat ze leuker zijn dat de gemiddelde vrouw die inmiddels gesetteld op de bank naast haar vriend zit. Deze bijeenkomst heeft mijn zelfbeeld op de een of andere manier goed gedaan. Je kunt dus ook als single vrouw boven de dertig met een kinderwens, alsnog een hele leuke vrouw zijn. Dat voelt goed!

Eitjes invriezen

Daarna volgt het zien van een documentaire waarin een vrouw haar eitjes laat invriezen om zodoende haar zoektijd naar een leuke man te verlengen. Ook geen gek idee! Ik besluit me snel in te schrijven voor een voorlichtingsavond. Ik bots in die kliniek bijna direct op tegen een goede kennis. Oeps, dat is een raar gevoel. Ik voel me betrapt en kwetsbaar omdat ik deze wens nog even voor me wil houden. Aan de andere kant is het fijn om een bekende en leuke vrouw te ontmoeten die hetzelfde doormaakt. Zij heeft overigens al een leuke homo-vriend gevonden die de vader van haar kind wil zijn. Ik voel jaloezie opkomen. Zo ver ben ik nog niet. De jaloezie laat me wel weten dat dat misschien precies is wat ik ook wil: een bekende vader voor de kinderen.

In een kliniek hoor ik dat het invriezen van eitjes inderdaad mogelijk is. De procedure is vergelijkbaar met een ivf-behandeling, waarbij dus ook een zware hormoonkuur komt kijken. Daarnaast is er nog weinig bekend over de slagingskansen. Ik besluit om deze keuze af te laten vallen, omdat ik opzie tegen de zware medische behandeling en ik me afvraag wat dit mij nou eigenlijk concreet oplevert. Meer tijd om een geschikte partner te vinden? Dan moet ik dus alsnog “de ware” tegenkomen en die zoektocht begint me aardig te frustreren. En het betekent ook dat ik op veel latere leeftijd moeder zal worden. Moet ik niet gewoon het lef hebben om de komende jaren een beslissing te nemen om moeder te worden of niet?

Dit is deel één van ‘De zoektocht’. Lees verder in de zoektocht deel twee.