Single en een tweede,de vooroordelen...als ze eens wist

vooroordelen, ieder heeft er wel eens mee te maken gehad of ( wees eerlijk)  ze zelf wel eens gehad.

Iedereen verklaarde me voor gek toen ik zwanger was van nummer twee,  want je bent alleen, wie is de vader, wat een (ja echt waar) slet, ik snap niet waarom ze er nog één moet, puur egoïsme. Dit en meer heb ik allemaal te horen gekregen, maar als ze me de kans hadden gegeven uitleg te geven hadden ze het misschien een beetje kunnen begrijpen.

Het begon in 2008, ik ontmoette de liefde van mijn leven. Binnen zes maanden woonden we samen. Uiteindelijk zijn we in 2010 getrouwd. Een maand later bleek ik zwanger, we waren dol enthousiast...Helaas kwam hier snel een einde aan. Het was zaterdag rond acht in de avond toen ik iets voelde knappen, dacht nog huh wat is dat? Snel naar het toilet maar geen bloedverlies...raar wat was het dan geweest? Wat ik daarna nog kan herinneren is vreselijke krampen, daarna ben ik alles kwijt tot het moment dat ik bijkwam in het ziekenhuis. Diagnose buitenbaarmoederlijke zwangerschap, hele eileider was geknapt en dus verwijderd....het was een zware periode. Een jaar later melden wij ons weer in het ziekenhuis omdat we niet terug zwanger werden.  Gezien de geschiedenis kwamen wij op de wachtlijst voor IVF. Schrik en vreugde wisselden zich af terwijl we wachten op het telefoontje om te mogen starten, wat uiteindelijk na één maand al was! Alle hormonen waren in huis en na een goede oogst kregen we vijf prachtige embryo's. Na terugplaatsing waren het twee weken vol spanning.....JA zwanger! Geweldig....toch....nee toch niet vond mijn partner. Hij kon er niet aan wennen dat het niet op de "normale" manier was gegaan en eigenlijk was hij ook niet klaar voor het vaderschap. Ik ging er niet teveel op in, hoopte dat dit een fase was die iedere nieuwe papa heeft. Oudjaarsdag, drie maanden zwanger vetelde hij een andere woning te hebben gevonden en weg wilde bij "ons" of ik moest kiezen voor hem of het kind. Ik hoef denk niet te zeggen wat mijn keuze was want nog eens drie maanden later waren we gescheiden.

Na een heftige ( 5dagen eindigend in kz) was daar MIJN prachtige zoon, zo'n mooi mannetje had ik nog nooit gezien....vader gebeld maar had geen interesse...uiteindelijk toen de kleine man zes maanden was wilde hij wel contact. Nu komt hij iedere woensdag.

Een jaar later had ik nog steeds menstruatie problemen dus toch maar eens naar de arts. Allerlei onderzoeken gehad en daar kwam uit vervroegde overgang. Er werden veel dingeb besproken waaronder dus ook zwangerschap, mocht ik nog willen moest ik daar nu over beslissen want het kon zomaar over zijn. BaM wat een bom was dat en wat een moeilijke keuze!

Noem het inderdaad egoïstisch, maar na goedkeuring van mijn ex heb ik een nieuwe terugplaatsing laten doen...de eerste ontdooide niet goed, tweede pakte niet, derde Yes gelukt! 

Nu een zoon en dochter wat ben ik gelukkig, natuurlijk is het zwaar alleen dat geef ik toe. Maar ze komen niks tekort en.....mocht ik weer deze keuze krijgen deed ik het precies hetzelfde......

Vooroordelen.....als ze eens wisten