Samen een kindje, dat is onze wens

In 2002 leer ik mijn (toen nog) vriend kennen. Hij is mijn nieuwe collega. We raken al snel bevriend, maar meer is het in het begin niet. In 2003 slaat de vonk over en al snel daarna (2 maanden) trek ik bij hem in. In 2005 besluiten we om samen een huis te kopen. Na 3 maanden verbouwen nemen wij in Februari 2006 onze intrek in "ons" huis. Ook stopte ik met de pil, wij gingen ervoor. Samen een kindje, dat is wat wij wilde.

Helaas ging dat allemaal niet echt voorspoedig. De eerste 6 maanden gingen voorbij, en elke maand dacht ik ; ach het komt wel. Maar na dat half jaar was ik met niks anders meer bezig. Ik zag overal zwangere vrouwen, alsof ze mij opzochten. Na 1 jaar proberen zei mijn vriend; misschien morten we toch maar eens naar de huisarts gaan.  Ik schrok hiervan, niet omdat we naar de huisarts gingen, maar dat mijn vriend hier mee kwam. Hij heeft aan het begin (toen ik stopte met de pil) meteen gezegd ; maar als het niet lukt, ik ga niet de medische molen in.

Dus wij naar de huisarts. Deze vond ook dat we lang genoeg geprobeerd hadden en stuurde ons door naar het ziekenhuis. De eerste afspraak was zo gemaakt. We gingen samen voor de eerste keer naar de Gynaecoloog. Ik dacht dat we eerst een gesprek kregen en dat dan een plan gemaakt zou worden. Maar.... het gesprek kregen we en meteen erachteraan een inwendig onderzoek. Slik, hier was ik niet op voorbereid. De gynaecoloog onderzocht mij onwendig met een echoapparaat én zijn vingers.  

Hij zag en voelde niks raars. Hij stuurde mijn vriend door naar de uroloog voor een onderzoek aan zijn prostaat en zijn ballen. En zijn zaad zou worden onderzocht. Echt blij was hij niet, want het onderzoek is niet echt prettig.  Zijn prostaat en ballen waren prima in orde. De uitslag van het zaad zouden we de volgende afspraak (over 1 week) van de Gynaecoloog krijgen.

2 dagen later belde de Gynaecoloog. Hij had de uitslag en die was niet goed. Hij vertelde dat ze bij mijn vriend máár 2 miljoen levende zaadcellen hadden gevonden. Ik dacht waaaat 2 miljoen, dat is toch erg veel. Maar nee, 40 miljoen levende zaadcellen was top. Oeps, en nu? 

De gynaecoloog wil beginnen met IUI. 

Hierover vertel ik in mijn volgende blog.