Rusteloos en uit balans

Terwijl ik deze blog schrijf, lig ik in bad. De plek waar ik hoop weer tot rust te komen. Kaarsen aan, hammam oil drops in het bad, spots gedimd, aangenaam watertemperatuur en een raam open voor circulatie van frisse lucht. Private spa is geopend en zorgt hopelijk voor zen.

Het begon eigenlijk afgelopen nachten al. Eergister zag ik elk uur voorbij komen en sliep ik slechts 10 tot 15 min. per uur. Nee, dat is niet veel. Dan vannacht. Tot 03.15 uur sliep ik ok, daarna werd ik langzaam aan rusteloos omdat ik geen inspiratie voor het avondeten van vanavond kon opbrengen (je moet wat tijdens slapeloze nachten). Het viel mij op dat ik echt 0,0 inspiratie had, een simpel broodje met soep of een culinair hoogstaand gerecht, niks dat bij mij binnen kwam. Gewoonlijks schud ik voor de hele week gerechten uit mijn mouw. Na 1,5 uur heb ik het opgegeven en nog wat geslapen tot de wekker ging. Nog langer in bed blijven had geen zin, bovendien had ik een lunchafspraak staan en wilde voor die tijd nog wat dingen in huis doen.

Tot en met de lunchafspraak ging het goed. Gezellig bijgekletst met een lieve vriendin die mij ook nog eens verraste met twee dozen handgemaakte mini babytaartjes. Na de lunchafspraak stond boodschappen doen op de to-do lijst. Bij de Etos aangekomen merk ik op dat ik de benodigdheden niet in mijn telefoon heb opgeslagen, dat is dan het eerste wat mis gaat want ik weet niet meer wat ik hebben moet. Maak een extra rondje door de winkel, kom op een paar dingen en geef het dan op. Totaal niets voor mij! Dan maar door naar de AH. In de AH ontpop ik mij tot een soort slak, zo langzaam loop én denk ik. De druk op mijn blaas neemt toe wat ook niet bevordelijk is voor het lopen. Ik voel mezelf volledig uit balans raken, dit ben ik niet. Zo langzaam, binnenmonds aan het klagen tegen mijzelf, tweemaal het boodschappenlijstje en de kar checken en me doodop voelen. 

Thuis ben ik het zat, laat de boodschappen voor wat het is en plof op de bank. Ik ben uit balans, voel me rusteloos en de vermoeidheid valt als een donkere wolk over mij. Ruim 1,5 uur heb ik geslapen als ik mijn telefoon hoor over gaan. Na het telefoongesprek voel ik mij iets meer herladen en pak de boodschappen uit, maak de soep, breng één van de vriezers in gereedheid voor ontdooien en plof dan weer op de bank. Ik weet niet precies wat maar iets hakt er goed in. Bijkomend krijg ik het licht benauwd. Wordt helemaal dolletjes van mezelf.

Na het avondeten word ik door lief gesommeerd op de bank te gaan zitten of liggen. Hij ziet dat ik rusteloos ben en met mezelf een strijd probeer aan te gaan. Op de bank geef ik de strijd snel op want de benauwdheid is wat sterker geworden dus daar wil op focussen en proberen niet nog verder uit balans te raken. Deken over me heen en Grey's Anatomy op. Grey's helpt me even op andere gedachten waardoor ik het uit balans en rusteloos zijn even niet opmerk. Al snel ná Grey's voel ik het pakketje 'uit balans, rusteloos en benauwd' weer de overhand nemen. 

Dan maar naar bed of in bad. Ik weet het ook even niet meer. Het wordt dus een warm bad. De laatste nachten hebben mij nu wel doodop gemaakt wat wellicht ook voor de uit balans en rusteloosheid zorgt. Morgen heb ik een zwangerschapsmassage op de planning staan maar ik weet nu al dat ik die morgenochtend ga cancellen. Heb er totaal geen zin in, wil niet ver van huis gaan (is maar 10 min. rijden...) en doe morgenochtend niets anders dan knuffelen met mijn bed. 's Avonds komen vrienden van ons even langs, daar kijk ik naar uit maar verder wil ik morgen he-le-maal niets anders dan rust, rust, rust en nog eens rust. 

Het bad is ondertussen aan het afkoelen. De private spa heeft iets van rust in mijn lijf en hoofd gebracht. Heel fijn! De balans is nog niet wat het moet zijn want de benauwdheid heeft nog steeds, ondanks dat het iets is afgenomen, wel de overhand. 

En nu? Als ik het voor het zeggen heb, zeg ik een nacht goed gaan doorslapen. Denk helaas dat de realiteit anders zal zijn. Iets met rusteloos en uit balans.

'De laatste loodjes van een zwangerschap zijn altijd het zwaarst'. Met nog 19 dagen te gaan en gebroken nachten en rusteloos- en benauwdheid als deze, kan ik niet ontkennen dat het zwaarder wordt...