Roze wolk? Waar dan!?

Aanschouw hierboven de enige foto die wij samen hebben met mijn buik, omdat hij dat persé wilde. 

Vooraf wil ik jullie vertellen dat ik ervan op de hoogte ben dat ik gezegend was met een (redelijk) gezonde zwangerschap, zonder super ernstige complicaties en vervelende of zelfs dodelijke ziektes. Ik weet natuurlijk dat er heel veel vrouwen zijn die dit niet kunnen of mogen meemaken en dat vind ik super erg, maar dat weerhoudt mij er niet van om mijn beleving met jullie te delen. 

Week 6 t/m 32

Ik had een vaste ochtend routine ontwikkeld: ik stond op, kotste alles uit, at weer een paar crackers en ging terug slapen. Dit herhaalde ik ongeveer 6 of 7 keer binnen 2 uurtjes, echt heerlijk. NOT. Daarnaast werkte ik in een chocolade kraampje met de misselijkmakende geur van warme chocolade, alleen, in de zomer, in de volle zon met 38 graden op de warmste dagen, zonder airco en ventilator. Dat werkte ook niet echt mee als ik eerlijk mag zijn. Gelukkig had ik een fijne manager en was hij heel zorgzaam en begripvol, dus soms mocht ik lekker met mijn emmertje achter gaan zitten overgeven, toppie! 

Mijn hormonen hadden deze termijnen hun piek behaald en dat was te merken, na een flinke ruzie of felle discussie met mijn schoonvader had ik mijn ouders gevraagd of ik niet terug bij hun kon komen wonen met Ca en de hond, want ik trok het daar niet meer. Dat was oké maar we spraken af dat we deze tijd echt gebruiken om te sparen voor onze uitzet zodat we ook konden verhuizen als de baby ongeveer een jaar oud was. Een paar weken later verhuisden we terug naar mijn ouders waar we onze zolder mooi opknapten zodat we toch een beetje ons eigen optrekje hadden met een klein woonkamertje zodat we ons soms even konden terug trekken, en dat was fijn! Toch nodigde deze situatie ook felle discussies uit, maar het moedt maar zo, want zonder spaargeld konden we nergens heen.

Ik werd steeds dikker en hierdoor voelde ik me steeds slechter. Ik begon mezelf weer te haten en werd heel ongeduldig, wanneer kon ik nu weer afvallen? Wanneer kon ik weer mijn lichaam terug krijgen? Of zeg maar gerust terug vinden, onder al dat vet. En geloof me, ik at gewoon normaal gevarieerd, zelfs mijn pregnancy craving was gezond: ik was helemaal gek op aardbeien. Oh man, ik at bijna elke avond een halve kilo aardbeien! Ik was er gek van.  Helaas heb ik aanleg en word ik sneller flink en gezet, mijn moeder heeft dit ook, al heb ik haar record niet verbroken! Zij kwam 36 kilo aan bij mijn broer, en ik was ik totaal 24 kilo bijgekomen. 

Week 32 t/m 41

Dit werden onzekere weken voor mij en voor ons. Ik voelde de kleine heel weinig bewegen en ik lag dus elke week aan de CTG scan, sommige weken zelfs een pasr keer per week. Ik was het zo zat! Het zwanger zijn, mijn veters niet kunnen strikken, niet kunnen slapen, die klote CTG scans en eigenlijk gewoon alles! Ik hoopte soms stiekem dat hij zo snel mogelijk zou komen, ook al zou het eigenlijk te vroeg zijn.. maar meneer liet fijn op zich wachten. In mijn 40e week had ik mijn termijn CTG scan en toen begon te ellende.. 

derest vertel ik jullie in mijm volgende blog! 

X