Rollercoaster van emoties

Even van mij afschrijven.. 

Momenteel ben ik 32 weken in verwachting van ons eerste kindje. We weten tot het een meisje wordt en dat als alles goed gaat ze rond 11 oktober moet komen. 

Vanaf het begin vindt ik de zwangerschap al zwaar. De eerste 12 weken ben ik erg misselijk geweest. Dit was echt over met 15 weken en kon ik alles wat ik mocht eten weer eten.  Met ongeveer 18 weken begon ik bekkenklachten te krijgen. Hiervoor in behandeling gegaan bij een bekkenfysio. Bijna wekelijks worden vanaf dat moment mijn bekkens recht gezet en met veel oefeningen doen zou het waarschijnlijk wel goed komen. Met 20 weken werd het eigenlijk alleen maar minder. Mijn bekkens stonden nog steeds elke keer scheef. Waardoor ik vooral veel pijn had bij zitten. Met mijn werkgever daarom ook besloten (op advies fysio) om minder te gaan werken tijdelijk. Eerst maar eens 6 uur op een dag met het idee dat het dan beter gaat en snel weer op 8 uur zit. Echter bleven klachten aanhouden. Eind juli vierde wij nog beide verjaardagen op een zondag, gezellig met familie hapjes drankjes en goed weer. Perfecte middag, echter lag ik savonds met echt heel veel pijn op de bank. (veel te veel gedaan natuurlijk) meestal trekt de pijn snacht wel redelijk bij alleen dit keer niet. Het werd juist alleen maar erger. Ik heb me de volgende ochtend dus eerst maar ziek gemeld, na een nacht niet tot nauwelijks slapen. Helaas kon ik de maandag niet by de fysio terecht ivm drukte bij de vervangende fysio. Dus dinsdag om 4 uur mocht ik komen. Dit kon echt niet eerder volgens de assistente. Achteraf zij de fysio ze had je ergens tussen moeten drukken maar daar hebben we helaas niks aan. Wat bleek mijn bekken drukte op een aantal zenuwen/spieren wat extreem veel pijn veroorzaakt. Deze fysio heeft het hele verhaal aangehoord en wou mij graag op donderdag weer zien. Hij vond dat ik al erg vaak rechtgezet was. Dus donderdag om 11 uur weer heen, pijn was iets minder maar langer dan 2 uur zitten was toch erg pijnlijk. Wat bleek bekkens al weer bijna in de positie van dinsdag. Gewoon #@#%€& dus. En nu was mijn vraag. Hij vond rechtzetten eigenlijk onverantwoord zeker omdat ik de afgelopen dagen bijna niks had gedaan. Maar toch rechtgezet om meer pijn te voorkomen. Daarbij het advies maximaal 1 uur zitten of wandelen en daarna minimaal 2 uur liggen of anders blijvend schade oplopen. Mijn werkgever was natuurlijk niet blij met dit nieuws omdat er nog geen tijdelijke vervanger voor mijn werk is. Maar hij snapte en het gelukkig wel. In tegenstelling tot mijn man, die denkt ben je lekker thuis en kun je veel klusjes in en rond huis doen. Moeten nog maar een paar dingen gebeuren voordat de kleine meid kan komen en die zijn ook nog niet eens belangrijk. 

Nu durfde hij het volgende tegen mij te zeggen: ' als je toch de hele dag niks doet, kun je ook wel even dat stuk zand afgraven zodat ik met tuinhuisje verder kan' meneer was zelf van plan om met vrienden te gaan duiken en daarna eten in de kroeg. 

Nu moet je weten dat ik als ik gelunched heb en de boel weer opgeruimd heb, ik al kapot ben van de pijn en graag op de bank of bed wil liggen. Meneer ziet het probleem niet helemaal ik ben toch niet gehandicapt. Dit resulteerde allemaal vanmiddag in een gigantische ruzie. Hij is weggegaan om te duiken en ik bleef emotioneel achter thuis. Gefrustreerd voornamelijk, ik weet onze zwangerschap is niet gepland en hij vind het eerste jaar sowieso niks, maar ons meisje is wel welkom. 

Ik heb me zelf vanmiddag meerdere keren de vraag gesteld stel ik me dan echt zo aan? En elke keer was mijn antwoord Nee. Ik snap dat de zwangerschap voor de man anders is, wij vrouwen zitten met alle hormonen veranderingen van lichaam en pijntjes. Daarnaast voel ik mij de laatste twee weken bij huis toch wel eenzaam. Iedereen doet ze best van familie en vrienden om gezellig langs te komen en huishoudelijke klusjes voor ons te doen. Echter is het vakantie en is een groot deel van de vrienden en familie weg of ze zijn druk aan het werk. Allemaal heel begrijpelijk. Is het raar dat ik hem dan vraag of hij het weekend lekker thuis blijft...?

Vanavond maar weer eens over hebben. Hoop dat ik mijn emoties onder controle kan houden. Want zodra ik deze toon rent hij alleen maar sneller de andere kant op of komt er geen woord meer uit. 

Xx