Rainbowbaby

Hier heb ik lang over nagedacht of ik dit wel zou posten. Bang dat familie en vrienden dit zouden lezen. 

Niet veel mensen zijn hiervan op de hoogte we wouden dit liever voor ons zelf houden. Soms zag ik dit als een schaamte. Maar waarom? Zoveel mama’s maken dit mee! 

Dus wou ik ook maar eens mijn verhaal vertellen.

(Ohjha dit is ook nog eens allemaal gebeurt tijdens de periode van wat ik in mijn eerdere blog verteld had) 

(donderdag 4 april 2019) Het was een normale dag. Ik was net terug aan het werk nadat mijn ouderschapsverlof afgelopen was.

Omstreeks 16:30u (2u30 na aanvang van mijn shift) begon ik steeds krampen te krijgen in mijn buik. Deze waren zeker doenbaar. Ik dacht het is wel de moment dat ik mijn menstruatie zou krijgen dus ja even doorbijten natuurlijk! 

De volgende vlaag was echt enorm ik kon amper op mijn benen staan ik vroeg even om appart te gaan zitten want ik voelde mij plots ook niet zo lekker. Eventjes weer de pijn doorbijten al zittend want dit hielp toch een beetje. Enkele minuten laten ben ik terug mijn werk gaan hervatten en een kwartiertje later begon het weer. Ben ik weer even naar buiten gegaan. Ze hebben toen iemand van EHBO gestuurd. Ze namen mijn bloeddruk en die was dus veel te hoog! Ik voelde mij steeds wegvallen. 

Wat was ik bang ik wist echt niet wat dit was! Dit kon toch niet van mijn menstruatie zijn? 

Ik ging even naar het toilet en er was niks te zien. Misschien komt het wel later het is de eerste keer na mijn bevalling misschien zijn deze nu gewoon heftiger.

Maar weer exact 15 minuten later begon het weer ik werd bleek en draaide weg. Dit bleef zo 5 keer aanhouden nog. 

Het voelde echt alsof ik weeën had. Zo heftig en zo regelmatig! 

Mijn baas stuurde mij naar huis, hij wou dat ik met een taxi gebracht werd omdat het toch een eindje rijden was! Ik zag dat hij ongerust was. Maar ik besloot dat het ging en dat ik het voelde wel even opzij zou gaan. Ik moest hen verwittigen als ik thuis aangekomen was zodat zij gerust waren. 

Zo gezegd zo gedaan. Ik ben in de zetel wat gaan liggen in verschillende houdingen om de pijn wat te onderdrukken. 

De volgende dag was dit nog steeds niet beter de pijn werd steeds sneller dit om de 5 minuten. Ik had echt het gevoel dat ik aan het bevallen was. Ik had zoveel pijn ik kon dit echt niet uithouden. 

(Sorry voor de minder aangename details)

Ik ging naar het toilet en ik hoorde een plonsje (hoewel ik geen stoelgang had). Dit vond ik dus best raar dus ik keek even wat het was. Ik verschoot mij een ongeluk! Ik zag precies een propje bloed met witte vliesjes en een touwtje die alles verbond. Toen kwam ik tot het besef dat dit geen menstruatie’s waren. Ik probeerde met een grote lepel dit uit het toilet te halen. En bestudeerde het een beetje. Toen zag ik dat het er een beetje uitzag als een vorm ondanks het nog maar 2cm groot was. 

Ik besefte meteen dat het ging om een miskraam. Een kind dat ik verloren had. Een kind waarvan ik zelfs nooit geweten had dat ik het in mijn buik had. 

Je zou denken als je het niet wist doet het geen pijn. Maar ik begon direct te huilen en ik riep mijn man erbij. Hij was nogal geschrokken! Hij troostte mij. Natuurlijk is het voor een man nog anders. Maar ik had een kind verloren waarvan ik niet eens wist dat hij/zij bestond. 

Mijn eigen vlees en bloed. Ik wist het nog niet en ik was je al kwijt! Het doet me zoveel pijn en ondanks ik het niet wist vraag ik me soms toch zoveel af! Waarom? Was je een jongen of een meisje? Was je niet gezond? Was het nog te vroeg voor jou? 

Je was nog zo klein maar ik weet nog op de echo’s van je grote zus dat je al een levend wezentje was. Heel klein maar je had toch al een hartje dat klopte. Een hartje dat plots besloot om hiermee te stoppen. Niemand wist van jouw bestaan zelfs ik niet. Maar wat ik wel weet is dat ik ondanks dat heel veel van je hou. 

Ik kon aan niemand mijn pijn kwijt niemand mijn verdriet, mijn gevoelens. Ik durfde er met niemand over te praten. 

Achteraf vertelde ik dit wel aan een paar vriendinnen die ik in vertrouwen nam. Waarvan ik veel steun en liefde had gekregen. 

Nu kan ik zeggen dat ik een mama ben van 3! 

1 dochter, 1 sterretje en 1 regenboogbaby.