Problemen met de anticonceptie

De pijn werd zo hevig dat ik me afvroeg of ik iemand moest gaan bellen. Ik kon niet meer slapen van de pijn en was enorm blij dat mijn zoontje die nacht bij opa en oma wou logeren, stel dat het echt niet goed gaat met me?

Ik besloot wat pijnstillers te nemen en toch nog wat proberen te slapen. De volgende ochtend belde ik de huisarts, ik liep al enige tijd met vervelende kwaaltjes en nu in combinatie met de pijn wou ik dat er gekeken werd. Eenmaal bij de arts moesten er kweekjes worden afgenomen en ik moest gelijk gaan bloedprikken, ze vermoedde niet mijn blinde darm maar, dat het probleem bij mijn baarmoeder vandaan kwam. de putlucht die ik rook tijdens het douchen kwam bij mijn baarmoeder vandaan. 's Middags zou ik weer gebeld worden, ik moest wel meteen met antibiotica starten. Kon het een soa zijn vroeg de huisarts nog, Mijn ex zei dat hij niets had, al was hij wel een schipper dus wie weet wat hij deed als hij ergens aan wal ging. Om 4 uur 's middags werd ik weer door de huisarts gebeld, of ik meteen kon komen. met bibberende benen stapte ik de praktijk binnen en de wachtkamer in. Wat was er uit de onderzoeken gekomen? Zou het heel erg zijn? Wat als het iets engs is en ik niet lang meer te leven heb? De band met M zijn vader is nog niet zo best en dan zou M bij hem komen.. Ik probeerde de gedachte te verdringen toen de deur van de behandelkamer open ging.

De huisarts wou me nogmaals wat onderzoeken en ging bellen met de gynaecoloog, ook die vermoedde toch een soa, mijn hoofd tolde, hoe dan? De maanden die volgden kwamen er ook nog meer onderzoeken, en uiteindelijk een uitstrijkje en een echo, de kweekjes gaven aan dat er geen soa was (TOLD YOU SO!). Spiraaltje zat goed volgens de echo, des ondanks zat ik inmiddels al aan mijn 5e antibiotica kuur. De relatie met P. was net een feit maar op seksueel gebied gebeurde er bar weinig, ik schaamde me dood voor de putlucht die er af en toe tussen mijn benen vandaan kwam zetten dus hield ik hem geregeld op gepaste afstand. We waren inmiddels 2 weken verder en in die 2 weken had ik geen klachten meer gehad, zou deze kuur eindelijk de juiste zijn geweest? ik stap onder de douche en ruik een mij inmiddels bekende putlucht...

Ik bel huilend mijn moeder op ''mama, het is er weer!''. Ik besluit opnieuw de huisarts te bellen want stel je voor dat het toch door mijn spiraaltje komt, ik heb echt nog een kinderwens voor de toekomst! Mijn eigen huisarts is niet aanwezig dus krijg ik zijn vervanger. Een hele lieve oudere dame die mijn verhaal aanhoort en het meteen herkend, ik moet op de onderzoekstafel gaan liggen en ze verdwijnt met een eendenbek tussen mijn benen. ''Mevrouw, dit komt echt door uw spiraal, hij moet er meteen uit anders loopt u door de ontstekingen het risico onvruchtbaar te raken''. Ik zucht en, het onding is eruit. We hebben het nog even over de mogelijkheden van anti conceptie, maar vanwege mijn gezondheid blijft er weinig over wat ik kan gebruiken. Ik wil eerst even rust aan mijn lijf en herstellen.

Eenmaal thuis bespreek ik het met P. wat doen we nu? De opties die ik nog heb zijn duur en voor een paar jaar, ik weet dat P. vanwege zijn leeftijd niet een paar jaar wil wachten met proberen zwanger te raken. ''Ik wil echt niet aan de condooms hoor'' zegt P. me. Ik knik, dat snap ik, maar wat moeten we dan? Tuurlijk weten we precies wat we aan elkaar hebben, omdat we elkaar al zo lang kennen, maar in een relatie is het toch anders. Daarbij wonen we niet samen, ook al wonen we maar 300 meter bij elkaar vandaan. P. kijkt me aan, ''we hebben allebei een kinderwens, en wie weet duurt het nog 1,5 jaar voordat het een keer raak is''. ''Waarom laten we de natuur niet gewoon op zijn beloop en dan zien we het wel? Met jou durf ik dat wel aan!''. Ik kijk naar P. ''ik durf dat ook wel, denk ik''. Mijn eerste cyclus duurt vele malen langer dan ik gewend was en we hebben er dan ook maar een testje tegenaan gegooid, beide toch wel wat teleurgesteld dat het niet raak was. Na 40 dagen kwam daar dan toch mijn menstruatie (waar het normaal altijd 26 was) en ik voelde opluchting, mijn lijf werkt nog.

Mijn cyclus werd weer steeds meer passend bij wat ik gewend was, tot in juni....