Prikken, hormonen en moeheid.

ik weet nog dat ik in juni dacht; moet ik nu echt zowat 3 maanden wachten tot ik weer door mag? En nu is het ineens oktober... zomaar POEF ineens. Natuurlijk is dit niet waar want die wacht maanden duurde voor mijn gevoel een eeuwigheid, maar nu de tijd zo snel gaat lijken de maanden veel korter geduurd te hebben. 

Nu ben ik dus alweer 10 dagen decapeptyl aan het spuiten. En het gaat redelijk goed. Ik merk wel dat ik heel erg moe ben... en mijn lichaam wil niet helemaal mee omdat elke spier in mijn lijf pijn doet, maar, klagen mag ik verder niet! Dus dat probeer ik ook binnen beperken te houden. Haha.

Nu is het wachten op vrijdag. Dan hebben we een uitgangsecho om te kijken of alles verder schoon is en hoe en wat en hoeveel eiblaasjes er klaar liggen... Ben benieuwd. Dan wordt namelijk ook de dosis Gonal F bepaald en die mag ik dan, als het goed is savonds spuiten.

Die dag hebben we om kwart over 9 de afspraak staan en gaan dan ook met z'n tweetjes daarna de stad in. Ff lekker met zijn tweetjes er een dagje van maken. En opzoek naar een winterjas. 

Dus het is een hormoon ontploffing hier in huis, onze hond is namelijk schijnzwanger. Zo sneu! We zoeken elkaar dus regelmatig op voor wat steun en knuffels! Meiden onder elkaar haha. Hoop voor haar dat het niet al te lang duurt!! En voor onszelf met ons eigen proces ook niet natuurlijk.

Tot de volgende blog, vrijdag of in de dagen daarna. 

Wish  me luck!!