Positief denken

Komende week hebben we eindelijk de eerste afspraak bij de fertiliteitsarts. Na 8 weken wachten is het zover. Ik vind het echt enorm spannend en een grote stap.

Inmiddels ben ik al 7 kilo afgevallen met het intermittent fasten en minder koolhydraten eten. Nog steeds vind ik het bizar dat de diagnose PCOS eigenlijk ook zoveel duidelijkheid heeft gebracht in hoe ik me altijd voelde en waar ik last van had. Ja voelde, want ik voel me de laatste tijd echt een ander mens. Veel energieker, opgewekter en minder uitspattingen qua stemmingswisselingen. Echt bizar wat dit met een mens kan doen.

Daarnaast zit daar ook weer mijn onzekerheid. Wat nou als ons niet willen behandelen en aangeven dat ik eerst verder moet afvallen? Dat is namelijk juist het pijnlijke punt waar ik mijn hele leven al tegenaan loop. Mijn man zegt zo lekker positief; als dat het is valt het nog best mee toch? Toen hij dat zei dacht ik, ja eigenlijk heeft hij daar wel gelijk in. Dan valt het eigenlijk wel mee. Want dat zou betekenen dat alles verder goed is toch? En de kans aanwezig is dat we ooit een kindje in onze armen mogen sluiten?