Poppen

Maart 2020.

Ik voel het, ik voel het aan alles. Ik weet het zeker, ookal lacht mijn man het weg. Er groeit daarbinnen weer een mensje. De 1e keer dat dat gebeurde is inmiddels 2,5 jaar geleden. Dat mensje heet Lisa, en is een gezellige peuter. Chris en ik moeten beide wel lachen. Als het klopt wat ik voel, dan was het meteen raak. In contrast met zwanger worden van Lisa, dat nam anderhalf jaar in beslag. Omdat het zo plots is, heb ik geen idee wat mijn cyclus was. Eerste dag van laatste menstruatie.. Geen idee!? Aangezien ik mezelf echt zwanger voel zal dat wel 4 a 5 weken geleden zijn geweest. De test die ik de volgende ochtend afneem is hartstikke positief. Zie je wel ;)

Ondertussen rukt corona keihard op. Het ziekenhuis waarin ik werk stroomt vol met covid patiënten. Mijn werk verschuift naar de IC. Daar werk ik, misselijk en wel, uiterst voorzichtig met doodzieke patiënten. Op 30 april is dan eindelijk mijn eerste echo. 2 uur voor de echo maak ik nog een filmpje van Lisa. Ze is heel lief met haar 2 poppen aan het spelen. Ze heeft 2 flessen gevonden en is beide poppen de fles aan het geven. Het filmpje stuur ik door naar Chris. 'Goh, zou het een tweeling worden?' reageert hij terug. Wanneer de verloskundige de echo op mijn buik zet zie ik het meteen. Mijn hoofd gaat alle kanten op. Het zijn er twee...