Pfff wachten duurt veel te lang

Gisteren was het dan zover, die magische 40 weken, ergens hoop je toch een beetje dat je op die dag bevallen bent. Tegen beter weten in, het is niet de eerste zwangerschap en mijn dochter kwam ook pas met 40+4. Maar goed je hoopt het toch!

Deze zwangerschap is een stuk zwaarder dan de eerste, ik ben moe, heb echt last van mijn lijf en heel veel last van de hormonen. Op dit moment gaat er geen dag voorbij zonder huilbui en ik overleef al 3 weken op zo'n 3 uur slaap per nacht. Tel daarbij op dat ik ook nog een hele lieve dreumes van 21 maanden heb rondlopen die aandacht wil en je hebt een bijna ingestorte mama.

Vandaag weer een afspraak bij de Verloskundige, ik ben geen klager van nature maar vandaag ga ik toch eens even flink aangeven hoe het ervoor staat. Aangezien ik nog moet gaan bevallen en ik hier liever niet doodmoe aan begin. Ik heb al veel nachten wakker gelegen van voor weeën maar het zet maar niet door. Voor mij is de maat een beetje vol.

Ik weet dat ik niet zou moeten klagen, zoveel vrouwen zouden zo graag zwanger zijn, maar ik ben nu gewoon op. Ik wil weer voor mijn kleine meisje kunnen zorgen en niet telkens denken pfff daar is ze weer, moet ik haar weer optillen terwijl dit eigenlijk niet gaat enz.

Nou dat was mijn klaag blogje voor vandaag