Persoonlijke groei: stemmingswisselingen

Een collega ondernemer informeerde gisteren naar hoe het met me ging en al pratende over hoe ik mijn zwangerschap ervaar, kreeg ik inspiratie voor dit blog. Mijn lijf verandert, ik voel dat er een wezentje in mij groeit en ook op emotioneel vlak is er van alles gaande. Over dat laatste gaat deze blog.

Voordat ik zwanger was hoorde ik wel vaker van aanstaande moeders over hun stemmingswisselingen of de aanstaande vaders die op lastige momenten aangaven: ‘Het zullen de hormonen wel zijn’. Bijzonder om nu zelf te ervaren wat een zwangerschap op dat vlak met mij doet.  Ik merk wisselingen in emoties die sterker zijn dan dat ik van mezelf gewend ben. Zo werd mijn fiets laatst gestolen en ik kon niet ophouden met huilen. Op straat al lopende naar huis, bij de eerstvolgende persoon die ik sprak en ´s avonds bij het doornemen van de dag; de tranen bleven komen. Er kwam verdriet naar boven waarvan ik dacht: heeft dit nu met die fiets te maken of is dat oud zeer dat er nog uit wil? Al schrijvende vraag ik me af wat deze onverwachte situaties (het feit dat mijn fiets opeens weg was en hoe ik reageerde) gebracht hebben. En dat is: berusting, meegaan met dat wat er zich op dat moment voordoet.  Zo merk ik het ook met andere emoties die zich opeens aandienen. Angstige momenten bijvoorbeeld of momenten van boosheid. Zijn er wellicht nog dingen die ik los te laten heb voordat die kleine geboren gaat worden?

Soms overvalt het me en denk ik: wat is dit en wat moet ik nou? Meestal lukt het me even op een afstandje naar het geheel te kijken. Dan zie ik in: oh ja, ik reageer heftiger dan normaal, wellicht heeft het met de zwangerschap te maken. Het geeft mij de mogelijkheid datgene wat er op dat moment bij mij speelt te accepteren zoals het is en niet te blijven hangen in die emotie. Daarnaast geeft het intuïtief kijken mij vertrouwen: ik hoef hier niks mee, dit gaat vanzelf weer over.

Voor mij voelt de zwangerschap hiermee als een periode van persoonlijke groei, groei die voor een groot deel vanzelf gaat, je hoeft er niet voor te werken. De emoties komen bovendrijven en met een stuk bewustzijn en acceptatie kom je een heel eind. Ook al heb ik het idee dat het ook oudere onbewuste stukken zijn die aan de oppervlakte komen. Ik hoef ze niet te doorspitten in de zin van: wat is het precies en waar komt het vandaan. Me er bewust van zijn en acceptatie is al genoeg. Het zorgt voor loslaten.  En met een wat heftigere emotie zoals angst, ben ik blij met de voordelen die het intuïtief werken hierin biedt.  Daardoor lukt me makkelijker op afstand te kijken en dingen los te laten.

In mijn volgende blog over zwangerschap meer over zwangerschap en persoonlijke groei, namelijk het contact met je ongeboren kind.