Persoonlijk verhaal

Ik kreeg het verzoek mezelf nog even voor te stellen. Dus bij deze. Ik heet Judith en ik ben 21 jaar. Hoewel je dat niet zou zeggen, ik word zeer regelmatig aardig wat jaartjes jonger geschat. Later ben ik daar vast heel blij mee, nu nog niet echt. Maar ja, ik kan het ook niet helpen. Ik woon in de Randstad, gewoon nog bij mijn ouders. Ik zou dolgraag op mezelf gaan wonen, maar de financiele situatie laat dat helaas niet toe. Ik studeer namelijk nog. En studiefinanciering stelt echt niet zo veel voor als veel mensen denken. Het is niet eens genoeg om het collegegeld dat ik elke maand moet betalen te dekken. Moet je nagaan. Ik moet dus mijn eigen geld bijleggen om mijn studie te kunnen betalen. En dat nog naast de aanschaf van boeken en alle andere kosten die komen kijken bij studeren. Daar komt nog bij dat ik op dit moment zonder werk zit.

Ik werkte 's avonds als schoonmaakster, maar dat was niet meer te combineren vanwege te lange dagen op school. Dus heb ik ontslag moeten nemen, in september. Toen was ik al zo ongeveer vier maanden zwanger en welk weldenkend mens neemt nou een zwangere vrouw aan? Niemand dus. Daar komt nog bij dat ik voor bijbaantjes een redelijk hoge leeftijd heb. Ik word te duur. Ik ben op dit moment dus werkloos. Er komt geen geld in, maar er gaat wel heel veel geld uit. Veel van jullie weten vast wel hoe dat gaat als je een kindje verwacht. Het kost handen vol met geld. Maar goed, ik red het nog wel. Maar een eigen huisje zit er dus even niet in. Gelukkig heb ik heel veel steun van mijn familie. Ik heb vier zussen en ze willen alle vier even graag helpen. Ze zijn ook ontzettend boos geweest toen ze hoorden dat ik zwanger was, ze vonden me dom en onverantwoordelijk. En terecht. Dat vond ik ook van mezelf. Maar na een periode van rust zijn ze redelijk bijgedraait. Het is nog wel een beetje een gevoelig onderwerp, maar ze zijn in ieder geval niet meer boos. En daar ben ik ontzettend blij mee. Het was een last op m'n schouders. Vier zussen is leuk, maar het brengt ook wel nadelen met zich mee. Een boze zus is toch beter mee om te gaan dan vier. Maar goed, ik heb wel vier lijntjes op hulp in te roepen. Ik houd ontzettend veel van mijn zussen, ik zou niet zonder ze kunnen. Hoe moeilijk ze het me soms ook maken.

Ik geloof dat ik mezelf zo wel aardig heb voorgesteld. Ik zou zo snel niet weten wat ik nog meer moet zeggen. Bovendien zijn sommige dingen ook nog wel prive, die deel ik niet met een computerscherm. Maar als jullie nog dingen willen weten of als ik dingen vergeten ben: laat het me gerust weten!