Periodes van zwanger zijn.

Een zwangerschap is iets unieks en zal ook nooit hetzelfde zijn. Dit is mijn zwangerschap in verschillende fases. 

1) DE test 

Op 8 december deed ik de test en ja hoor.....ZWANGER! We wilden het pas aan iemand vertellen na de eerste echo en tot die tijd was het ons geheimpje :-) Op 30 december hadden we de eerste echo (sindsdien weet ik dat die ook inwendig worden gedaan) en we waren gelijk verliefd op onze rijstkorrel met hartslag. 

2) De andere testjes

Ik wilde graag weten of ons kindje gezond was (voor zover dat kon) en niet om het gelijk weg te laten halen maar om mij goed in te lezen en voor te bereiden. Dus ik liet de combinatietest doen. Onze rijstkorrel had daar geen zin in en bleef maar dwars liggen. Na een paar keer als een idioot te hebben gekucht en staan springen lukte het toch om een goede foto te maken en daaruit bleek dat de kans nihil was op een afwijking. Ook bij de 20 weken echo werkte onze (ondertussen uit de kluiten gegroeide rijstkorrel) niet mee dus ik moest 2x langs komen. Maar ook deze uitslag was positief.

3) Het geslacht

JA ik wil weten wat het wordt. JA ik wil dat het gezond wordt en JA ik heb een lichte voorkeur voor een meisje. Echter rekende ik daar niet op omdat de jongens in beide families de overhand hebben en in Jurgen zijn familie nog nooit iemand als eerste een meisje heeft gekregen. Daar kwam de echo........ik weet voor 90% zeker dat het een meisje wordt zei ze. Ik dacht alleen maar hmmm 90%. Dus bij de volgende 2 echo's (ik had zwangerschapssuiker dus meer echo's dan gebruikelijk) heb ik gevraagd het toch nog even te checken en ja hoor het is nog steeds een meisje :-)

4) De eerste schopjes

Ik had gelezen dat je het echt wel herkent als je de baby voelt schoppen. Ik dus niet en heb een week gedacht dat mijn darmen aan het rommelen waren. Maar uiteindelijk viel het kwartje en genoot ik van de band tussen mij en mijn meisje. Later in de zwangerschap werden de trappen harder en heb ik wel eens gevraagd om wat zachter te doen, maar toch geniet je want het blijft bijzonder (en een beetje freaky) zo'n levend mensje in je buik. 

5) Shoppen!

Daar gingen we dan met de gedachten dat het een meisje wordt en ik kreeg de opdracht mee om niet alles in het roze te kopen......Uiteindelijk liepen we de Prenatal uit met een fuchsia roze bad, roze dekentjes, roze hydrofiel luiers, roze kleertjes enz. Oké er zaten ook een paar neurale spullen tussen (kruiken) Ik kon het gewoon niet laten, alles is leuker in het roze ;-)

6) Laatste werkweek

Wat had ik hier naar uit gekeken maar toch was het ook raar. Ik werkte al heel wat jaren fulltime en dit was mijn laatste week als fulltimer. En ik zou mijn collega's best missen. Van sommige kreeg ik nog heel lief een cadeautje en daar ging ik dan voor 18 weken vrij (incl. 2 weken vakantie)

7) Verlof

Omdat ik wist dat ik ingeleid zou worden door mijn suiker en van een vriendin had gehoord dat dat best lang kon duren dacht ik, ik moet niet 2 weken met mijn reet op de bank blijven zitten. Ik had zelf bedacht dat als ik lekker bezig zou blijven dat de bevalling misschien op gang zou brengen (ik weet niet of het daardoor komt maar had wel 3cm ontsluiting toen ik mij in het ziekenhuis moest melden) Dus lekker aan het poetsen gegaan, alle kleertjes nog even gewassen, de administratie gedaan enz. Ook af en toe even genieten van het weer het was tenslotte eind juli en heerlijk weer. 

8) De dagen voor de bevalling

Oké ik moet tegen iedereen mijn mond houden want ik wil niet dat mensen weten wanneer ik wordt ingeleid, ik zit namelijk niet te wachten op appjes met allemaal aanmoedigingen (hoe goed bedoelt ook) dit is iets van Jurgen en mij, de rest komt het te weten wanneer wij het willen. De tas voor de baby staat klaar. Mijn tas nog niet dat doe ik de avond voordat ik naar het ziekenhuis ga. En tijdens het inpakken komen de zenuwen op en stel ik mijzelf gerust door te beseffen dat er nog nooit één is blijven zitten en als meiden van 16 het kunnen kan ik het ook! Toch....??!! Nou ja het moet ik kan niet meer terug. Slapen lukt niet veel te zenuwachtig. Om 6 uur gaat de wekker, dit keer niet om te gaan werken maar om de belangrijkste taak in mijn leven uit te voeren.

Mantra: je kan het, je kan het, je kan het! 

Voor mijn bevallingsverhaal zie mijn andere blogs.