Papa, ik lijk steeds meer op jou.

Ik was een opstandige puber. Niet altijd. Maar zo nu en dan. Natuurlijk zag ik dat toen niet in. Nu wel. Nu ben ik zelf moeder. Ik begreep mijn ouders niet. Ze zijn weliswaar gescheiden toen ik 8 was, maar met beide botste ik weleens. Wilde ik gaan stappen toen ik bij mijn vader woonde, moest ik zowat als non de deur uit! Ik wilde perse dat naveltruitje aan compleet met mini rokje en torenhoge hakken. Ik doe toch geen "saai" nietszeggend shirt aan en dan zeker met gympen? Wat denkt hij wel niet? Al stampvoetend ging ik de trap op, naar mijn zolderkamer en smeet de deur dicht. Ik sneakte vervolgens een uur later de deur uit met oversized vest aan ( alsof mijn vader dan niet doorhad dat daaronder hetzelfde shirtje zat als daarnet) Mijn tienerjaren woonde ik bij mijn vader. Vaders willen graag een keurige dochter. Beleefd en gepast gekleed en dan het liefst zonder een dikke laag make-up. Iets wat ik dus wel deed. Beleefd was ik overigens wel. Ik vind dat je ondanks dat je het niet altijd met elkaar eens bent, je wel respect voor de ander kan hebben en zeker voor je ouders. Dat is gewoon een regel. Daar stond mijn vader dan, om 3:00 's nachts te wachten voor de discotheek waar ik uitkwam. Innig gearmd met één of andere jongen. Op dat moment wil je je vader niet zien. "Pap, ik zei toch dat je om de hoek moest staan wachten!", zei ik terwijl ik lichtelijk geïrriteerd de auto instapte. Nu Begrijp ik mijn vader. 10 jaar later. Ik ben nu moeder. Hij wilde me alleen beschermen. Hij wilde me behoeden. Opwachten op de hoek van de discotheek deed hij uit liefde. Hij wilde dat ik veilig thuiskwam. Ook al moest hij dan midden in de nacht opstaan en een ( hoogstwaarschijnlijk) chagrijnige tiener ophalen, hij deed het zonder enige twijfel. Uit liefde. Ook de ( misschien niet geheel tactisch) keren dat hij nadrukkelijk zei dat ik niet zó gekleed de deur uitging, waren om mij te beschermen. Ik mocht dan een zachtaardig meisje zijn, maar als ik me zo kleedde, kwam ik niet lief en onschuldig over. Alles behalve lief zelfs... Nu heb ik zelf 2 dochters van 5 en 1. Ook al lijkt het een nog "ver van mijn bed show" toch moet ik er niet aan denken dat zij op een gegeven moment gaan stappen. Dat er van die "ongure" typetjes om ze heen hangen. Dat mijn meisje zich sexy willen kleden. Alsjeblieft niet! Blijf nog maar lekker lang klein, stop je neus later maar in de boeken en kleed je netjes en stijlvol als je eenmaal een tiener bent. Ik begrijp mijn vader. Nu begrijp ik hem en zie ik hem ook vaker terug ik mij. Als ik aan het stoeien ben met mijn dochters en daarin niet geheel consequent ben om dit ook vlak voor het slapen gaan te doen, waardoor mijn meisjes alleen maar drukker worden. Net als mijn vader deed, toen ik klein was. lekker gek doen en lachen tot je bijna in je broek plaste! Het altijd alles zelf doen en achter iedereen zijn kont aan te lopen en toch af en toe te mopperen waarom jij nu weer degene bent die de troep kan opruimen. Maar ook het boos worden doet mij aan mijn vader denken. Niet echt boos, boos, Maar als het klaar was, was het echt klaar. Papa, ik lijk echt steeds meer op jou en zie mezelf in jou net zoals je mij vroeger zei toen ik een klein meisje was. "Wacht maar tot je zelf dochters hebt, dan begrijp je mij" Je had gelijk.