Over mijn zwangerschap en bevalling, deel 3

Na die 20 weken echo was het wel duidelijk dat ons meisje aan de kleine kant was. We waren geschrokken na de echo in Breda, maar na een 2e bezoek aan het ziekenhuis daar was het wel duidelijk dat het minder ernstig was dan in eerste instantie gezegd was. Gewoon een lief klein knuffelig baby'tje zat er volgens mijn moeder in mijn buik. Ja dat klinkt beter! 

Ik kreeg extra groeiecho's bij mijn eigen verloskundige en hoewel er gezegd werd dat ze klein was voelde ik me enorm. Voordat ik zwanger werd wilde ik al wat aan mijn gewicht doen, maar ja in de zwangerschap liet ik me gaan. Ik at echt voor 2, daarom leek mijn buik ook echt niet klein. En kreeg ik ook opmerkingen naar mijn hoofd als "weet je zeker dat het er geen 2 zijn". Ik was zo blij met mijn zwangerschap dat die opmerkingen me niet zoveel deden als dat het me normaal zou doen. Ik genoot! 

Na de 2e extra groeiecho werd ik ineens gebeld door het ziekenhuis. De metingen waren op het randje en daarom moest ik toch overgedragen worden aan de gynaecoloog. Dat was even schrikken! Enerzijds voelt het goed dat ze je extra in de gaten houden, anderzijds word je er nerveus van. 

Iedere 2 weken en de laatste 5 weken iedere week werd er een echo gemaakt om er zeker van te zijn dat de placenta nog goed functioneerde en ons meisje nog groeide. Gelukkig werd hier steeds bevestigd dat het goed ging met Hannah. 

In mijn volgende blog lees je over hoe ik mijn bevalling heb ervaren!