Opnieuw een eetstoornis tijdens mijn zwangerschap?!

#31weken zwanger........

Het is misschien wel de meest gestelde vraag, 'Hoe gaat het nu met het eten?' . Hoe gaat het nu met mijn eetstoornis? Is het terug gekomen nu ik weer zwanger ben. Bang om zwaarder te worden? Bang voor de dikke buik?

Wat maakt het moeilijk en wat niet?

Daarom dacht ik, laat ik hier even schrijven. Om duidelijkheid te geven misschien?

Zoals ik eerder in een blog vertelde, was de zwangerschap van Yentl niet bepaald een goed voorbeeld. Ik liep veel te veel, ik at veel te gezond en was bizar obsessief bezig met mijn gewicht. Waarom zou je denken, je bent zwanger doe eens normaal?! Maar, dat is wat o.a. een eetstoornis met je doet. Dit was vooral zichtbaar toen ik eenmaal was bevallen van Yentl. Er was letterlijk niets meer van mij over. Echt eng, als ik dat nu terug zie.

Hoe gaat het dan nu? Want ook dit keer hebben wij extra groei-echo's voor ons kleinste frummeltje. Maar dit keer ligt het niet aan mij, in de zin van ik eet veel te gezond en ik beweeg veel te veel. Wat ik als advies krijg, elke keer weer is rust RUST R U S T. Dat is lastig, want ik heb al een kindje rond lopen en het zit ook niet bepaald in mijn aard. Maar, ik doe mijn best samen met mijn lieve man en familie proberen we mij zoveel mogelijk te laten rusten.  Daarnaast zijn Ricardo en ik ook niet groot. Ik ben maar 1.59 cm en Ricardo 1.75 cm, dus het is ook niet heel gek dat ook dit kindje weer klein is. Maar goed, wel iets om goed in de gaten te houden. 

Maar oke, het stukje eten, aankomen en bewegen. Ik eet goed. Echt waar.. Gelukkig voel ik me daar ook oprecht goed bij. Natuurlijk eet ik nog steeds niet kg's chocolade of eet ik bakken ijs weg. Of moet Ricardo midden in de nacht een pizza gaan halen of iets..Sowieso ben ik niet echt een snoepkont, en door het verleden zal ik dat ook niet zo snel meer worden. Ik eet gezond, ik eet gevarieerd, en heus heb ik ook niet elke dag een mega gezonde maaltijd voor mijn neus staan. Daar waar ik bij Yentl leefde op rijstwafels, en salades eet ik nu wel gewoon weer brood, pasta rijst blabla. Dus nee het stukje eten gaat echt goed. En het bewegen ook. Het is belangrijk voor een mens. Maar gewoon een rondje wandelen is genoeg. Ik hoef niet meer perse 10 km (of meer) in rap tempo van mezelf. Geen stappenteller die aangeeft dat ik te weinig heb bewogen. Nee, alles op mijn eigen gevoel. Heb ik zin om een rondje te wandelen, een frisse neus te halen dan doe ik dat. Gaat het een dagje niet? Dan doen we het gewoon niet. Balans. 

Daarbij komt dat ik ook nog een peuter rond heb lopen. Die het echt niet erg vind om een stukje mee te wandelen. Maar zet haar nou geen 1.5 uur in de kinderwagen voor een flinke wandeling. En geef haar eens ongelijk?  Wel zijn wij sowieso veel buiten, even op de fiets naar de diertjes of in de buurt een stukje op haar eigen fiets, even naar de speeltuin. Zij vind het heerlijk, en ik vind het ook fijn. Maar de obsessie is gelukkig weg. De weegschaal? Daar heb ik de batterijen uit gehaald. En op het moment dat ik dat deed voelde het echt wel even rot. Maar het gevoel wat ik nu heb is pure vrijheid. Wegen doen we wel bij de verloskundige. 

Ben ik veel aangekomen tijdens deze zwangerschap? Nee. Ik ben nu 31 weken zwanger, en ben ongeveer 4 á 5 kg aangekomen. Maar ook daar maak ik me niet druk om. Want ik eet goed, en kan er ook niets meer van maken. Soms moet ik mezelf wel even uiten hoor, dat ik iets ben aangekomen. Want het is natuurlijk voor mij altijd wel een dingetje. Maar zodra ik het heb uitgesproken naar mijn man, of mijn moeder dan is het ook weer weg. Ik had laatst nog een gesprek met mijn moeder, en die zei ook ik denk dat het nooit helemaal over gaat. En dat denk ik ook niet. Het is onder controle, en ik ben er niet meer mee bezig zoals ik er altijd mee bezig was. Maar ergens is en blijft het denk ik toch een gevoelige snaar. Maar zoals toen, dat wil ik nooit meer mee maken. Mijn gezondheid is veel belangrijker dan de cijfers op de weegschaal. Of de maat in je broek of shirt. 

Bedankt in ieder geval voor jullie lieve berichtjes die ik vaak krijg. Met dit soort vragen onder andere. Nu genieten van de laatste loodjes, en vooral mijn rust proberen te pakken. Aankomende week gaan wij lekker een weekje naar Centerparcs, met zijn 3tjes en met mijn ouders en broers. Iets waar wij onwijs naar uitkijken...

- XOXO - 

Kimberly