Op naar de tweede echo

Op 31 maart 2016 moest ik terugkomen. Gelukkig stond de afspraak nu om 8.15 uur en hoefde ik niet heel de dag te wachten. Al kroop de tijd alsnog. Ik dacht dat de zenuwen wel mee zouden vallen maar het laatste half uur dat ik moest wachten kon ik geen 5 minuten stil zitten. Wat nou als er geen kloppend hartje te zien is? Om 8.00 uur zaten mijn moeder en ik al bij de verloskundige te wachten. Gelukkig liep de echoscopiste voor op schema dus werd ik al eerder binnen geroepen. Ik stond een beetje van de ene voet op de andere te wippen en toen zei ze eindelijk “Kleed je maar uit, dan gaan we eens kijken.”. De extra lange week wachten werd beloond! Er zit een kleine garnaal in mijn buik van 8,8 millimeter. EN het hartje klopt!!! Ik kan je vertellen dat het onbeschrijfelijk is wat voor gevoel er op zo’n moment door je heen gaat. De tranen van geluk rolden over mijn wangen, en bij mijn moeder ook. We zijn zo trots. Het is echt niet uit te leggen wat er op zo’n moment door je heen gaat. Puur geluk dat ik zoiets mag meemaken. Mijn chica/chico (koosnaampje vanaf het begin) werd nu geschat op 6 weken en 6 dagen en de uitgerekende datum staat nu op 19 november 2016. 14 april heb ik weer een echo.

Op 4 april had ik de eerste afspraak bij de verloskundige. Er was ook een stagiaire bij die het woord deed. Tenminste, dat werd gevraagd of dat goed was. En wat mij betreft is dat prima, zij moet het ook leren. Allerlei vragen worden op je afgevuurd. Van erfelijke ziektes tot SOA’s. Mijn moeder en ik hebben bijna een uur binnen gezeten. Voordat ik zwanger was wist ik al welke kraamverzorgster ik wilde, en die is vanavond ook bij ons langs geweest en ik heb me definitief aangemeld voor de kraamzorg. Tot op heden heb ik geen kwaaltjes van misselijkheid. 9 mei is de volgende afspraak bij de verloskundige.