Onzekerheid over het verdere verloop

Op 1 oktober zijn wij terug geweest naar het ziekenhuis. Helaas bleek het onderzoek van mijn man niet goed te zijn en moet het herhaald worden op 28 oktober.

Precies als de vorige keer. De tweede keer bleek alles gelukkig wel in orde. Dus het is even spannend.

Verder zijn er geen rare dingen gevonden. Mijn echo zag er oké uit, wel dik baarmoederslijmvlies en wat vocht rondom mijn eierstokken. Maar niks wat er niet normaal al zit.

Voor de zekerheid wordt er nog een keer bloed afgenomen, om zeker te weten dat ik niet toch een buitenbaarmoederlijke zwangerschap heb. Er zijn geen aanwijzingen voor, maar ze wil het gewoon zeker weten.

We eindigen het consult met de afspraak dat we na 28 oktober een afspraak bij haar maken, voor de IVF intake. Maar dat er door de huidige corona maatregelen, geen zekerheid is dat de behandelingen blijven doorgaan.

Eenmaal bij de balie blijkt het toch weer moeilijker. Onze eigen gynaecoloog zit al volgepland tot december. Dit betekend voor ons of afwachten, of naar een andere arts. Er is eventueel een plekje vrij op 9 november bij een nieuwe arts.

Ondanks dat we heel graag bij onze eigen gynaecoloog willen, besluiten we toch akkoord te gaan met de andere arts. Nu we eenmaal besloten hebben om echt te starten, wil je natuurlijk ook zo snel mogelijk beginnen.

Alle voorbereidende onderzoeken hebben we de afgelopen jaren al gehad. Dus zodra we de intake hebben gehad en alle behandelingen  door blijven gaan, zouden we toch op korte termijn kunnen starten.

Voor nu is het dus heel hard hopen, dat corona geen roet in het eten gooit. Gezondheid gaat ten allen tijden voorop. Dus als ze alles dicht zouden gooien, dan zouden we dat begrijpen. Maar eigenlijk wil je niet meer wachten. Ik heb al heel snel het gevoel dat ik tijd weggooi als ik nergens mee bezig ben.

Ons geduld wordt op de proef gesteld, maar de dag dat alles gaat starten komt steeds dichterbij. Daar houden we ons voor nu aan vast.