Onze weg naar de zwangerschap!

Hoi! Ik ben Angeliek en ik ben 29 jaar. Ik wil graag beginnen met deze blog om met mijn gevoelens overweg te kunnen.

Mijn vriend en ik hebben sinds december 2017 een echte kinderwens. Dit lukte alleen niet vanzelf en we hebben hulp gehad van de fertiliteitskliniek. Ik heb namelijk PCOS. Toen dit in maart 2018 geconstateerd werd, was dit voor mij een echte klap in mijn gezicht. Natuurlijk wist ik dat ik slecht ongesteld werd vanuit mezelf en ik wist ook dat de buikpijn die ik had, als ik ongesteld werd, niet goed zat. Maar je schuift het weg en ziet het later wel. Toen ik dus in november 2018 een positieve test in de handen had, wist ik echt niet wat me overkwam!

In maart zeiden mijn vriend en ik eerst tegen elkaar dat we het op eigen kracht wilden proberen. Dus zonder hulp van de dokter of de kliniek. Toen kwam steeds meer mijn buikpijn parten spelen en heb ik in juni gezegd tegen mijn vriend van: Laten we ons alsjeblieft doorverwijzen naar de kliniek want deze buikpijn kan ik echt niet meer trekken. Zo heb ik een verwijzing gekregen en zijn we het traject met open gedachten in gegaan. Al was het alleen al om regelmatig ongesteld te worden. Want als je bezig met in de kliniek duurt het nog wel even voordat je zwanger raakt. Een kindje was toch welkom dus met welke reden je er ook naartoe gaat, we waren erop voorbereid.

Vervolgens gingen wij eerst op vakantie in september en na de vakantie kregen we een intakegesprek. Dit gesprek verliep echt heel fijn en de arts zei dat we in principe gelijk konden beginnen met de eerste kuur. Letrozole 25 gram (of microgram, ik weet het even niet meer). Hier kwamen 2 eitjes uit en we mochten beslissen of we het af wilden breken of door wilden zetten. Nou ik kan je zeggen, met een grote kinderwens ben je allang blij dat er 2 eitjes tevoorschijn kwamen, we hebben dus ook doorgezet. Dit was eind oktober dat we zijn begonnen.

18 november vergeet ik nooit weer. Het was de dag dat ik mocht testen! Na 4 weken, 2x in de week, een inwendige echo te hebben gehad ben je maar wat benieuwd of het gelukt is. En alsnog wilde ik niet te voorbarig denken of het gelukt was ja of nee. Die ochtend was ik om half 5! al wakker en moest plassen. Ik vergeet het echt nooit weer! Ik plaste in een potje en deed daarna de test, half wakker, half slaperig. Ik durfde ook eigenlijk niet te kijken want vanaf maart had ik al zoveel negatieve testen versleten dat ik dacht dat deze ook negatief zou zijn. En laten we heel eerlijk zijn, wie verwacht met de eerste hormoonkuur nu dat je gelijk zwanger bent? Nou ik zeker niet! Maargoed, de test was positief! En wat stond ik te trillen op mijn benen! Ik kon het niet geloven! Ik ben naar boven heen gerend en heb gelijk mijn vriend wakker gemaakt. Laat hij het nou net die avond ervoor op het zuipen hebben gezet dus hij werd wakker met een enorme kater! Maar toen ik hem die test in de handen drukte was hij gelijk nuchter! Vanaf dat moment leefde ik echt op een roze wolk!

We hebben daarna niet meer geslapen! Ik was toen 4 weken zwanger.