Ontzwangeren, een emotionele achtbaan.

Onze prachtige dochter is aanstaande vrijdag drie weken oud. We zijn dolgelukkig met haar en we genieten enorm van haar.

Toch heb ik er soms dagen bij of momenten of buien bij dat ik me anders voel. En ik merk dat het ontzwangeren is begonnen. Ik heb het ook gehad bij mijn eerste dochter.

Ik voel me moe. Dit komt natuurlijk doordat je korter slaapt, al mag ik niet klagen, want onze dochter heeft al een aantal nachten vijf uur aan een stuk geslapen en vannacht zelfs zes uur en dat is echt heel goed. Ik probeer in de middag ook goed te slapen. Mijn andere dochter slaapt meestal ook goed.

Twee dagen geleden moest ik ineens heel erg huilen, toen ik een ziek persoon op tv zag. Verder was ik vandaag heel chagrijnig. Mijn man ging met mijn dochter naar de speeltuin, zodat ik vanmiddag met Charlotte alleen was en dat ik kon schoonmaken, want ik irriteer me mateloos aan de rotzooi die mijn man en dochter hadden veroorzaakt. Was ik bijna klaar en ze kwamen eerder thuis. Ik was heel boos en geïrriteerd. Toen zei mijn man, je bent moe en ik wilde daar niet aan toe geven.

Daarna ben ik gaan slapen en toen heeft mijn man schoongemaakt, heel lief. En daarna was ik weer vrolijk.

En nu nog 8,5 maand te gaan voor het ontzwangeren;)