Ons wondertje uit een gelukskoekje

En toen was ik zwanger !!! Het ging allemaal zo snel. Ik was net afgestudeerd en wij wilden graag een kindje, maar ik wilde eerst klaar zijn met school. Mijn man heeft een eigen bedrijf en we woonden al in een mooi huis dus het zou de kers op de taart zijn.

Na mijn diplomering besloten we dat ik zou stoppen met de pil. Dat was op 12 juli 2014. Vlak daarna gingen we op vakantie. Eenmaal terug was ik al druk in de weer voor mijn nieuwe baan en was nog absoluut niet bezig met : ' zou ik al zwanger zijn?'  Mijn man daarentegen wel. Ik was heel nuchter en zei steeds dat het wel een jaar kon duren, ik was immers zo lang aan de pil geweest. Op een gegeven moment zei mijn man: ' moet je niet eens ongesteld worden?'  Uuhh nee volgens mij niet. Ik pakte gauw mijn agenda en ging rekenen, 6 weken geleden!!  Zou het dan nu al?? Ik kon het mij bijna niet voorstellen maar kocht toch een test: negatief. ' Zie je nou wel?' zei ik. ' Die pil moet nog uitwerken, de hormonen moeten weer op z'n plek komen, het duurt nog wel even.' Die week erop voelde ik mij al iets anders en werd maar niet ongesteld. 

Dat weekend gingen we met mijn schoonvader en zijn vriendin een weekend weg. Voor die tijd deden we nog gauw een test: POSITIEF!!!! We keken elkaar aan en konden het bijna niet geloven. Dat weekend was een apart weekend. Wij wisten iets wat niemand anders wist! Die maandag heel onwennig de verloskundige gebeld en een afspraak gemaakt. 2 weken later kon ik terecht. Ik was toen al 8 weken zwanger! Jeetje wat ging het allemaal snel! Maar wat waren we trots en blij. Met een mooie echo op zak gingen we naar huis. 

Hoe gaan we dit aan onze ouders vertellen? We wilden het op een leuke en originele manier doen. Op internet vond ik niets wat echt bij ons past dus gingen we zelf nadenken. Omdat ik nogal graag bak, hadden we bedacht om de echo te kopiëren en in een gelukskoekje te stoppen. Zo gezegd, zo gedaan. 

Op de verjaardag van mijn man werd het wereldnieuws bekend gemaakt. Omdat mijn moeder al iets door had omdat ik zo beroerd was, leek ons dat de meest geschikte dag, dan zou zij niks door hebben. En nee hoor, niks aan de hand. Tijdens het voorgerecht mochten de ouders het gelukskoekje open maken. Eerst was het even stil... Toen een luid gegil van mijn moeder en de vriendin van mijn schoonvader die maar bleef zeggen: ' Nouja, hebben jullie ons voor de gek gehouden?'

Iedereen was dolenthousiast want het was het eerste kleinkind!!

Eindelijk kon ik vertellen waarom ik zo moe en misselijk was. En mijn moeder maar denken dat ik zo lang de griep had:)

Het was een geweldige avond! Ik denk er nog vaak aan terug! Nu is onze kleine meid alweer bijna 10 maanden!