Ons begin...

Laten we bij het begin beginnen.. Eind 2012 ontmoeten ik (ondertussen) mijn man. We waren beide aan het studeren voor onze verpleegkunde opleiding. In 2014 studeerde we allebei af en begon in aan mijn specialisatie, verloskunde. Mijn droom specialisatie.. Hiervoor was ik verpleegkundige geworden.

De opleiding ging goed maar de praktijk was pittig. Ik werkte in een academisch ziekenhuis en maakte heftige dingen mee.

In 2015 was mijn specialisatie klaar en gingen mijn man en ik aan het eind van het jaar samen op vakantie. We besloten daarna samen te gaan wonen. Dit had geen haast maar we vonden erg snel een prachtig nieuwbouw huis! Het was al bijna af en voldeed aan onze smaak. Wat een mazzel, we hoefde geen jaren te wachten en het was in de regio waar wij graag wilde wonen.

Halverwege 2016 kregen wij de sleutel en besloot ik in een ander ziekenhuis te gaan werken. Ik had 3 jaar ervaring opgedaan op de verloskunde in het academisch ziekenhuis en was de heftige zorg daar zat. Ik wilde meer rust en mooie ervaringen opdoen.

Ik hoopte dat ons leventje wat rustiger zou worden na de verbouwing en als we gewend waren aan een huishouden waarin twee verpleegkundige woonde die allebei onregelmatig werken. Dit was echter niet zo. Beide werkte wij 36 uur onregelmatig, wilde graag reizen maken en hadden een druk sociaal leven.

Mijn man was ondertussen ook een aantal keer van afdeling en ziekenhuis gewisseld en was nog aan het uitzoeken welke specialisatie hij echt wilde gaan doen. Zelf was ik ondertussen aan het wennen op mijn nieuwe werkplek.. De werkdruk lag hoog, er was veel onrust tussen het personeel en ik wilde mijzelf bewijzen.

En toen werd het begin 2017.. het jaar waarin mijn man mijn ten huwelijk vroeg. Anderhalf jaar hebben wij genoten van alle voorbereidingen. Het lijden mij af van de drukte op het werk en om ons heen en het gaf ontspanning. Mijn man begon tegelijkertijd aan zijn specialisatie, deze duurde 16 maanden.

In de zomer van 2018 was onze bruiloft en gingen wij op huwelijksreis. Wat hebben we genoten van onze mooie dag en de reis. Het was fantastisch en een maand lang zweefde ik op een roze wolk.. We hebben prachtige herinneringen en het was onze droomdag.

We wilde graag een kindje en hadden besloten hier nog eventjes mee te wachten maar wel te stoppen met de pil. Hopelijk zou ik me iets beter voelen en zou mijn cyclus regelmatig worden.

Toen kwam het punt weer dat ik ging werken en mijn man weer ging werken.. de onregelmatigheid van om de week in de nachtdienst, de drukte van het personeelstekort en de werkdruk werd mij te veel. Ik was moe, zo vreselijk moe. Mijn concentratie was slecht en ik was ontzettend bang om fouten te maken. Ik wil zo graag dat patiënten te vrede over mij zijn en dat zij ze zorg krijgen die ik graag zou krijgen. Zo heb ik 2 maanden gewerkt tot ik mezelf echt totaal had opgebrand en na een dienst huilend bij mijn leidinggevende zat. Ik was op en leeg.

Er volgde een aantal gesprekken.. De conclusie was dat ik overspannen was en oververmoeid. Hoe gingen we dit doen met onze kinderwens?