Onbegrip van anderen na een miskraam

Zelf was ik 20 jaar toen ik voor het eerst zwanger raakte, totaal onverwachts maar zeker niet minder gewenst. Hoewel ik natuurlijk hartstikke jong was hadden wij het samen goed voor elkaar. Een huisje met voldoende ruimte en beide een stabiele baan, niets stond ons geluk in de weg.

Donderdag 21 mei 2015, vergeten zal ik het nooit. Ik was een dagdienst aan het draaien in het verpleeghuis waar ik toen werkte. Vanuit het niets kreeg ik buikkrampen en begon beetje bij beetje bloed te verliezen. Op dat moment was ik 8 weken zwanger en het enige wat er door mijn hoofd heen ging was "dit is niet goed"

Mijn gevoel zat goed, nog voor ik bij de verloskundige was verloor ik een piep klein mensje. Hoe gek het ook mag klinken, ik nam het mee naar de verloskundige om het te laten zien.

Eenmaal bij de verloskundige werd er een echo gemaakt. Hier werd bevestigd wat ik eigenlijk al wist, ik had zojuist een miskraam gehad. De verloskundige die de echo uitvoerde en het slechte nieuws bracht deed dit zo raar. Met een grote lach op haar gezicht zei ze; "je hebt een miskraam gehad". Ondanks dat ik me zo verdoofd voelde op dat moment ging er steeds hetzelfde door me heen, hoe kan ze nou lachen ??

Na dit hele gebeuren kregen wij de gekste opmerkingen te horen als we het er met iemand over hadden of vertelde wat er was gebeurd. Mensen snappen gewoon niet dat hun goed bedoelde (ga ik even vanuit) opmerkingen je nog meer van je stuk kunnen brengen. Opmerkingen als; "Dan was het kindje vast niet gezond" "Nou kop op, nog kansen zat" vielen bij mij eigenlijk al verkeerd. Er is één opmerking die ik zo erg vond. "Ach je bent nog jong", met andere woorden je bent nog hartstikke jong dus dan is het oke want je hebt nog alle tijd van de wereld. Deze opmerking vond ik zo erg.

Bij ons heersde er veel onbegrip in onze omgeving. Mensen leken niet te begrijpen dat dit moeilijk was voor ons en dat wij hier verdriet van hadden. Één keer heb ik zelfs de opmerking gehad "het was pas 8 weken, dus nog helemaal geen kind". Voor een ander was dit misschien niets maar voor ons was het het kindje waar we op hadden gerekend maar nooit zal komen. Voor ons was (is) het ons kind.