7 jaar geleden
Omdat schrijven soms oplucht deel 1
Ik zweefde op een wolk dat ik zo snel weer zwanger was, tot die bewuste dag. Een routine controle met 18 weken.
Op dit moment voel ik me heel erg verdrietig, somber, boos en leeg. Ik heb lang getwijfeld of ik zou schrijven wat er is gebeurd, ook omdat ik al best veel negatieve reacties heb gekregen face to face, maar hier komt het dan toch.
Mijn man en ik wilden heel graag een tweede kindje, het heeft heel lang geduurd (7 jaar) voordat ik zwanger was van onze lieve zoon waarbij ik ook een aantal miskramen heb gehad. We waren dan ook dolgelukkig dat kort nadat we besloten hadden om weer naar het ziekenhuis te gaan waar ik weer was begonnen met hormoonbehandelingen, we weer een positieve test in handen hadden. Ik kon het eigenlijk niet geloven, ik zo snel weer zwanger?
De eerste weken en echo's deelden we samen, ik was echt bang dat het mis zou gaan, zoals we wel vaker hadden meegemaakt. Maar alles ging goed, alles zag er goed uit, geen gekke dingen. Langzaam groeide het vertrouwen en toen ik de 12 weken was gepasseerd was er geen twijfel of onzekerheid meer. We maakten het nieuws aan iedereen bekend en begonnen plannen te maken. Het grote genieten kon beginnen.
Natuurlijk had ik de bekende kwaaltjes, ik was misselijk tot en met, heel erg moe en zat meer op de wc dan ik er af was, maar hè ik was zwanger. Alles ging goed, ik voelde het kindje af en toe bewegen en mijn buik groeide lekker. Vol vertrouwen gingen we naar de verloskundige voor de controles. We zouden even lekker samen naar het hartje gaan luisteren.......
Het bleef die dag stil.
Mama van 1 lieve peuter en 1 prachtig vlindertje en een klein popje
Ik kan me helemaal in je plaatsen. Wat een verdriet. Wij hebben het afgelopen maart mee gemaakt. In mijn blogs kun je mijn verhaal lezen. Ik wens jullie enorme veel sterkte.
Henrike Laning
Het is verschrikkelijk om mee te maken en ik hoop dat je het uiteindelijk een plekje kunt geven. Goed dat je erover schrijft en toegeeft aan je verdriet. Je kunt pas verwerken als je het hebt geuit. Niet wegstoppen dus. Natuurlijk ben je ontzettend verdrietig en teleurgesteld. En dat mag je ook gewoon voelen. Dus ik wens je heel veel sterkte.
Mdriel
Dank je wel! En bedankt voor de tip!
Anoniem
Lieve Mama, Allereerst gecondoleerd met jullie verlies... Zo gewenst.. Schrijven lucht zeker op, ik wil je daarom ook wijzen op Lieve Engeltjes. (www.lieve-engeltjes.nl)Je bent (helaas) niet alleen... Soms heb je met 1 woord al voldoende om begrepen te worden. Misschien is het iets voor jou? Liefs M