Snap
  • Zwanger

Nooit meer! Zei ik...

Na de rot zwangerschap en helse bevalling van mijn dochter zei ik nooit meer! Toen was daar ineens die kriebel... en nog een kriebel...

Mijn gynaecoloog heeft toen der tijd gezegd dat ik contact moet opnemen zodra we ook maar over een 2e kindje nadenken,  dit ivm de gecompliceerde zwangerschap en traumatische bevalling die ik bij mijn dochtertje heb gehad. Bij een eerste kriebel ( in april) ga je natuurlijk niet gelijk bellen maar bij de 3e kriebel ( in juli ) waren mijn man en ik het er over eens dat we een afspraak moesten maken om even te praten. Diezelfde week was ook mijn pilstrip op dus besloten om maar gelijk te stoppen. 

Ik kon pas een week of 6 later bij mijn eigen gyn terecht maar dat maakte niet uit. De dag van de afspraak was aangebroken en we gingen samen naar het ziekenhuis. Alles werd weer doorgesproken van hoe het toen allemaal zo mis was gegaan. Best weer even slikken want ik heb toen ook de tijd na mijn bevalling als enorm heftig ervaren en ben ook behandeld voor PTSS. Opnieuw zwanger raken mocht maar we moeten dan wel duidelijke afspraken op papier zetten en een keizersnede was het advies.  1 Ding stond al vast. Mocht het ons lukken dan zouden we alleen bij mijn eigen gyn op controle komen en niet meer bij ook nog eens 10 anderen. Fijn gesprek gehad dus en tevreden naar huis. 

Eind van de week waarin het gesprek had plaatsgevonden gingen we er lekker even 2 weekjes tussenuit. Ik was snel moe in de eerste week maar dochter koste ook veel energie.  Ik was wat opvliegerig maar dat kwam vast door de vermoeidheid. Mijn man eiste bijna dat ik een test ging doen omdat ik niet mezelf was maar deze was negatief,  dit was op vrijdag. Dat weekend weer aanvaringen gehad en ik was echt niets leuk zullen we maar zeggen. Op zondag testte ik opnieuw en je voelt hem natuurlijk al aankomen, hartstikke positief! 

Whooahhhh!! Een dikke vette 2e streep, geen getuur! Blijdschap en toch ook wel angst en onzekerheid schieten door mijn hoofd. Kan ik dit wel?! Ik moet! Er is geen weg meer terug...