Nog voor de 1e date hadden wij een deal:We"nemen"4 kids

We moesten toevallig allebei dezelfde kant op en hadden afgesproken samen te reizen, voor mij fijn want ik vind het eng om alleen te reizen. We hadden het over van alles en nog wat maar als je me vraagt waar we het dan over hadden?

I have no single idea, of ja 1 ding is me wel bij gebleven. We zouden 4 kinderen nemen.

Hij komt uit een groot gezin van 5 kinderen en wilde er later wel 6. Ik was in shock; 6 kinderen? Hoe dan...

Ik wilde graag mocht het me gegund zijn 1 kindje waar ik al mijn liefde aan zou willen geven. Een paar haltes verder kon ik me ook al iets voorstellen bij 2 kinderen; leuk een broertje of zusje want alleen is ook maar alleen. Hij vond 2 echt te weinig en ik vond 6 echt te veel! Daar kon ik me niets bij voorstellen en toen right there and than besloten we: we nemen 4 kinderen.

Nog voor de 1e date, nog voor de 1e zoen nog voordat ik überhaupt zijn doopnamen wist laat staan de naam van zijn ouders was het dus al besloten, 4 kinderen. 

Ja leuk vonden we elkaar wel, heel leuk. Young love and though love; want allebei een behoorlijk verleden en voordat we elkaar weer zagen eigenlijk helemaal niet bezig met "de liefde".  Eigenlijk hadden we alle schijn tegen ons met onze koffers op onze rug; ik kan het geen rugzak noemen; daar zijn ze te zwaar voor.  

Maar goed daar zaten we dus in de bus; elkaar leuk te vinden, heel leuk en toen we afscheid namen gaf hij me een knuffel en mijn hart maakte zomaar een sprongetje; wauw I can still feel this? After all that happened. 

Blij en verward ging ik naar huis en nog voordat ik mijn reis vervolgde kreeg ik een smsje: " Ik vond het heel erg gezellig met jouw!". 

En nu zit ik hier ondertussen 1 kind verder en dit gesprek blijft maar in mijn hoofd zitten; want we hadden het afgesproken 4 kinderen. Ik vind 1 al veel en weet niet of ik het wel kan; 4 kinderen.  Onze deal voelt als een echte deal terwijl we all know  dat gesprek was all fun and games, toch? Vanuit mijn autisme voelt het gewoon als een afspraak en afspraken kom je na; So I've been told. Dus ik hoop dat ik hem gelukkig mag maken met 4 kinderen maar ergens weet ik niet of ik het wel aan kan; Ik ben natuurlijk nog steeds autistisch en ik vind het moederschap zwaar. 

Ik geniet van mijn zoontje maar in mijn achterhoofd spookt de gedachte over de broertjes en zusjes die ik zijn vader heb beloofd en ben ik al aan het plannen hoe en wat en wanneer; en dan met de vraag wanneer de volgende vraag; 

Wat als ik helemaal geen andere kinderen meer kan krijgen?

Hoe hebben jullie je gezin "gepland"? En hoe ervaren jullie het met 1 (of meerdere)kind(eren)?