Nog steeds wennen

Met nog maar een week of 10 te gaan begint het nu wel tijd te worden om langzaamaan iets voor de baby te gaan voorbereiden. Daar waar ik bij zijn grote broer met 12 weken ging shoppen, denk ik nu alleen maar; we hebben alles al, alleen even van zolder halen.

Ik heb voor de oudste na de geboorte zijn 1e kledingsetje, echofoto, geboortjekaartje en zwangerschapstest ingelijst. Dit wil ik ook gaan doen met de 2e dus ik moet nog wel shoppen voor een leuk setje kleren. Maar daar gaan we weer.. mn hart breekt als ik al die leuke meisjeskleren zie. Met rouches en panterprintjes. Wat had ik graag een dochter gehad...

Ik heb ook bij deze zwangerschap opnieuw last van bekkeninstabiliteit. Ik sta op met pijn en ga naar bed met pijn. Ik ben ook nog tot op de dag van vandaag elke dag misselijk! De baby en ik zijn in goede gezondheid dus ik mag niet klagen, maar ik vind het een behoorlijke aanslag op mijn lichaam en heb hierdoor ook besloten dat er echt geen 3e komt.

Maar goed, de voorbereidingen voor de 2e moeten nu dus langzaamaan wel beginnen nu ik nog enigszins kan lopen. Te beginnen met de naam! Ik vind het zo gek om het steeds over 'de baby' te hebben. Ik merk dat ik, misschien mede hierdoor  ook minder met de zwangerschap bezig ben. Bij de 1e praatte ik bij elk schopje tegen mijn buik. Benoemde zijn naam etc. En bij deze leg ik alleen even mijn hand erop. 

Of het nog steeds te maken heeft met het accepteren dat het een jongen word dat weet ik niet. Ik ben onwijs dankbaar dat ik überhaupt opnieuw zwanger mag zijn en dat we gezond zijn. Maar ik heb wel altijd in mn achterhoofd dat als het een meisje zou zijn ik al wel een naam zou hebben gehad en alle meisjesspullen al in huis zou hebben gehaald..

Misschien dan toch maar een 3e poging doen?;)