Nog eventjes geduld!!

Ik ben nu 38 weken en 3 dagen zwanger en eigenlijk al sinds week 30 bang dat ons mannetje nog eerder zou komen dan zijn zusje. Sinds 35 weken elke dag denken "goh zal het vandaag gebeuren?" en elke nacht dromen dat het ook inderdaad begonnen is. Om wakker te worden en te denken "ach nog maar 'even' verder slapen want zover is het nog niet." en dan de volgende ochtend gewoon weer een normale dag in te gaan. 

De lijstjes zijn afgewerkt; het kamertje is klaar; bedankjes voor de verloskundige en oppas al aan gedacht; naam van ons zoontje op een briefje tussen het trouwboekje; cake en blauwe muisjes in de kast, samen met frisdrank en koffie; tassen ingepakt voor het ziekenhuis; tweedehands kinderwagen blinkt (!); alle kleertjes, dekentjes, beddengoed, hydrofiele luiers zijn schoon en liggen in de kast; duidelijke afspraken gemaakt met mijn man over de bevalling en kraambezoek (wat er toch wel op neer komt: we moeten maar kijken hoe het allemaal gelopen is uiteindelijk. Het kan alle kanten op.) en ik heb een open blik op de bevalling, ook belangrijk.

Ik denk dat we er klaar voor zijn, waarschijnlijk omdat mijn hoofd zegt dat de baby er al 2 weken had moeten zijn. En toch is de uitgerekende datum pas over 2 weken en als hij het erg naar zijn zin heeft kan het nog zeker 4 weken duren!! Wat duurt dat nog ongeloofelijk lang. Ik kan nog maar heel weinig, ik zit sowieso al 10 weken thuis, omdat werken echt te zwaar werd en in het huishouden en moederzijn kan ik ook vrij weinig doen zonder echt kapot te zijn. Dus het word ook wel een beetje tijd voor de bevalling vind ik zelf. Ik wil ook heel graag weten hoe mn knul eruit zal zien, zou hij op zijn zus lijken of juist heel anders? Wat voor baby zal het zijn... hoe zal hij ruiken...
En! Ik hoef me geen zorgen meer te maken over allerlei gekke dingen die ik me ineens in mijn hoofd begin te halen, zoals: wat als het ineens stiekem toch een tweeling is en de verloskundige heeft dat al die tijd niet gezien of gemerkt... en ik ben dan klaar met 'forums lezen', want ineens is elk pijntje misschien wel een voorteken van de bevalling, terwijl ik eigelijk heel nuchter ben en dat soort dingen sowieso onzin vind.

Maar aan de andere kant..... ik mis nu mijn zwangere buik al, ook al zit hij me nu zo erg in de weg. Straks is het weer zo'n slappe lege hangzak, waarbij het eeuwen duurt voor het weer n beetje netjes is. Nu is het zo mooi rond.
Ik mis het geschop al haast, terwijl het vaak toch niet heel prettig aanvoelt, zeker niet als hij met zijn hoofdje *daarbeneden* aan het duwen is. En ook al slaap ik nu helemaal niet goed en is het niet per se genieten van rust, dalijk word het wel -echt- druk als de baby er is...

Wat er dus op neer komt... genieten van dit moment. Want het komt niet meer terug. En ongeduldig zitten wachten maakt een mens niet echt vrolijker. Althans niet een vrouw met hormonen.

Heeft er iemand nog praktische tips om nog 'klaarder' te zijn voor de dagen na de bevalling?? Zodat ik weer een leuk lijstje heb voor de komende weken.