Snap
  • Zwanger
  • boyorgirl
  • Laatsteloodjes
  • vochtvasthouden
  • carpaaltunnelsyndroom
  • groeiecho's

Nog even in onzekerheid..

... maar wel alweer 35 weken!

Andere jaren is Maart voor mij niet een specialere maand dan andere maanden.. Los dat de verjaardagen van mijn moeder en mijn oma allebei op 25 maart vallen.. Zou ons kindje daar ook nog bij gaan komen?! Want dit is de maand dat wij eindelijk papa & mama gaan worden!!😍😍😍 (oké, de maand van de uitgerekende datum dan....🙈)

Het gekke is, is dat we vorig jaar in deze maand het verlies nog aan het verwerken waren, dat in februari onze eerste zwangerschap mis is gegaan in de eerste weken zwangerschap. Dat was weer een breuk van het vertrouwen in mijn lichaam.. Lastig blijft dat, iets wat me al 12 jaar blijft overkomen, je voelt je goed, de verwachtingen zijn goed maar toch gaat het dan ineens fout. Blijft een moeilijk iets...

Helaas waren de vorige weken ook erg onzeker door de onderzoeken en groeiecho’s die ik heb gehad. Ons kindje is te klein, veel te klein voor de weken dat het in mijn buik zit.. Gelukkig houden ze het goed in de gaten en krijg ik vanaf vorige week elke week een groeiecho. Hopelijk is de echo deze week weer beter🍀 Anders is de kans aanwezig dat ze mij in gaan leiden.. maar gelukkig ben ik nu al over de 35 weken!!

Vorige week kwam hier ook nog bij dat mijn bloeddruk veel te hoog is, ook weer zo iets vreemds, ik kwam voor de uitslag van de groeiecho dus dat kwam ook rauw op m’n dak want ik voelde me gewoon prima. Meteen weer aan de CTG en bloeddrukmeting gekoppeld en na een paar uur naar huis met de mededeling dat ik me vanaf nu rustig moet houden en dat ik anders medicijnen zou krijgen. 

En blijk ik door het vele vocht wat ik vast houd carpaal tunnelsyndroom heb gekregen en de nacht nu door breng met polsbraces wat overigs echt wel helpt tegen de pijn, en dat opa ontzettend hard achteruit blijft gaan.. Maar hij blijft knokken! Ik ben ontzettend trots op hem hoe hij het doet. Al vanaf de maand dat ik aan ben geteld is hij terminaal, toen leek de geboorte nog zo ver weg en nu duurt het nog maar een paar weekjes! Ik hoop zo dat hij zijn achterkleinkind nog kan zien!🙏🏽

Dus het komt weer even allemaal lekker tegelijk.

Ik houd me nu voornamelijk heel erg rustig, wat ik soms wel moeilijk vind met dit mooie weer.. maar ik weet waarvoor ik het doe!😍

Tussen het rusten door probeer ik zo veel mogelijk bij opa langs om samen gezellig te kletsen. Die momentjes zijn nu voor mij goud waard♥️