Nog even.. De aanloop naar m'n 2e bevalling

17 oktober is dus de uitgerekende datum. Maar iets in me zei dat ik (weer) veel langer loop. Met Evi werd ik met 40+5 gestript, wat niet zo goed lukte. Toch begonnen met 40+6 's avonds de weeën en werd Evi met 41 weken geboren na 12 uur weeën thuis en 3 uurtjes in het ziekenhuis. Een 8 ponder werd op m'n buik gelegd, dat meisje zat in mijn buik, ongelooflijk! Een bevalling zonder pijnbestrijding en uiteindelijk maar een paar hechtinkjes. Maar dat viel allemaal wel mee. Toen ze met een injectie aan kwam zetten wat ervoor zorgt dat de placenta los laat, vroeg ik: ,,Doet dat pijn?" Nou, toen moest m'n verloskundige toch wel even lachen!

Maar goed, nu mijn tweede bevalling steeds dichterbij komt, wordt het toch wel weer spannend. Begint het weer met weeën of breken m'n vliezen? Als ik te lang blijf lopen, moet ik misschien wel ingeleid worden. Daar zit ik toch eigenlijk ook niet zo op te wachten. Als het allemaal goed mag gaan, willen we nu thuis bevallen namelijk.

Wat het allemaal wel bijzonder maakt, is dat de verloskundige een vriendin van ons is. Controles voert ze bij ons thuis uit en onze dochter is ook dol op dr! Ze heeft de bevalling van Evi ook gedaan en dat 'beviel' heel erg goed! 

In volgende blogs zal ik de laatste loodjes bijhouden. De mooie momenten, de klachtjes die erbij horen en vooral de aanloop naar de bevalling. En hoe gaan we hiermee om met onze dochter Evi? Ze merkt dat er iets gaat veranderen, heeft af en toe ongelukjes, kan niet met en zonder me. We praten er wel over met haar, betrekken haar overal bij en lezen boeken voor die daarover gaan.