Niet het nieuws waarop we hadden gehoopt

Half oktober: Ondertussen hebben we spontaan een weekje vakantie geboekt samen met mijn zus, haar man, en 2 kinderen. Ik verheug me op een weekje knuffelen met mijn liefste neefje en nichtje en kijk dan ook uit naar de vakantie. Maar in de week voordat we gaan vind eerst nog de afspraak plaats bij dokter L voor de uitslag van het 2e potje en het bloedonderzoek. 

De dag van de uitslag haalt Floris mij op van het werk en gaan we vol goede moed richting het ziekenhuis. Zal het super gezond leven in de weken voor het inleveren van het 2 potje iets uitgehaald hebben? Ik denk eerlijk gezegd van niet. Het is niet zo dat we normaal ongezond leven, maar 1 per week frietjes eten en in het weekend gezellig borrelen met vrienden is toch wel standaard bij ons. Ik vraag me af of dan 3 weken geen alcohol en geen frietjes zoveel invloed heeft. Snel schud is deze gedachte van mij af, we moeten immers hoop blijven houden toch? 

We komen 20 minuten te vroeg aan bij de juiste afdeling en nemen na ons te hebben aangemeld, plaats in de wachtkamer. De zenuwen zijn merkbaar bij ons beide, en daardoor zijn we telkens grapjes aan het maken tegen elkaar. Zodra de naam van Floris geroepen word veren we beide op en lopen richting de spreekkamer. Daar stelt een co-assistent zichzelf voor en nemen wij plaats aan het bureau van dokter L. Ik merk dat de dokter een beetje gehaast is, en direct pakt hij dan ook het dossier erbij en verteld dat er geen zaadcellen zijn aangetroffen in het onderzoek, en dat de hoeveelheid sperma ook vrij weinig is. 'is de hoeveelheid normaal meer of ook zo weinig' vraag doktor L. Floris kijkt mij schouderophalend aan en zegt dan een beetje lachend' uh ja dat weet ik niet, normaal gezien zit het in Fenna, dus zie ik het niet'. Dan zegt doktor L dat ze niet afgaan op 1 onderzoek en stelt hij voor om nog een 2 potje in te leveren. Meteen schiet ik in de verdediging en vermeld dat DIT al het 2e potje is. Hij kijkt weer naar het scherm en knikt dan bevestigend. (dit geeft mij wederom het gevoel dat dokter L erg gehaast is vandaag omdat hij blijkbaar voordat hij ons binnen riep, het dossier niet bekeken heeft ). Maar de vorige keer was de hoeveelheid toch normaal had u gezegd vraag ik enigszins verbaasd. Dokter L neemt de uitslag van de vorige test erbij en zegt dat die hoeveelheid ook erg weinig was. ( huh, word ik nou gek?, hij zei toch de vorige keer dat de hoeveelheid normaal was? ) Daarna vervolgd dokter L: 'Maak maar een afspraak bij de assistente voor een echo, dan kunnen we nakijken of er eventuele verstoppingen zijn in de zaadleiders. Wanneer dit niet het geval is dan moet ik jullie doorverwijzen naar een specialist in Nijmegen. Daar kunnen ze dan door middel van een punctie kijken of er direct bij de bron wel enig leven is'. Direct na deze mededing staat dokter L op en wil ons de hand schudden. Floris blijft zitten en begint direct met vragen: 'wanneer het een verstopping is, en die verholpen kan worden, is er dan nog een kans op natuurlijke bevruchting?' Enigszins geïrriteerd gaat dokter L weer zitten en beantwoord de vraag van Floris. Ja zodra een eventuele verstopping te verhelpen is, en uit een semen onderzoek blijkt dat er dan wel levende en zwemmende zaadcellen aanwezig zijn, dan is een natuurlijke bevruchting mogelijk. Daarna verlaten we de spreekkamer en nemen opnieuw plaats in de wachtkamer om de afspraak te maken voor de echo. De assistente kijkt in haar agenda en vermeld dat de agenda van dokter L vrij vol is, maar over 2 weken is er nog een plaatsje voor een echo. Ze noteert de datum en het tijdstip op het afspraken kaartje en geeft deze terug aan ons, samen met een foldertje over wat een echografie inhoudt. Een beetje beduusd van de informatie, en de haast van de dokter. lopen we richting uitgang van het ziekenhuis. Wederom geen positief nieuws, en 2 weken wachten tot de echo...