Newborn-mom

Ineens is het moment daar, een positieve zwangerschap test! Ik weet niet hoe dat bij andere mama’s ging, maar ik wist van gekkigheid niet wat ik met mijzelf aan moest, ik was bang, zenuwachtig en dolgelukkig tegelijk.

Maar laat ik even bij het begin beginnen, wel zo netjes. Mijn naam is Maureen, ik ben 25 jaar oud ( of jong, net hoe je het bekijkt )  en sinds 17 april 2019 mama van het in mijn ogen mooiste kind van de wereld. Ik ben ben 11 jaar samen met mijn man. Omdat ik zelf graag erkenning en herkenning zocht tijdens het avontuur dat heet : zwanger worden, zwanger zijn en de bevalling, wil ik jullie graag meenemen in mijn verhaal.

Juli 2017, op een maandag avond in een veel te duur restaurant. Onze heilige maandag, en als we elkaar nu recht in de ogen hadden aan gekeken, had je me gevraagd waarom op maandag? Omdat mijn man een eigen horeca bedrijf heeft, en maandag is onze enige volle dag en avond samen.

We hadden een mooie fles rode wijn besteld en waren onder het genot daarvan en een mooi stuk rood vlees lekker aan het kletsen over alles wat ons die dagen bezig hield, broers, zussen, moeders, werk & alles waar je je druk om kan maken, omdat je nog geen kindje hebt waar je je druk om maakt.  Zo kwam ook het onderwerp “ kinderen “  naar voren, iets waarvan we zeker wisten dat we dat wilden, met elkaar. Het enige wat ons tegenhield of wat vooral hem tegenhield was zijn bedrijf, onzekerheden zoals : wat nou als er een fulltimer stopt, of stel dat ik niet voldoende thuis kan zijn om jou te helpen of om voor hem of haar te zorgen, speelde een grote rol bij mijn man om een knoop door te hakken. 

Die beruchte avond in het restaurant, bedacht ik mij hardop dat ik er eigenlijk wel klaar voor was, ik wilde stoppen met de pil en hij beantwoorde dat met, dan moeten we dat doen! Ken je dat gevoel dat je hart ineens even stil staat, je ineens zweet op plekken waarvan je niet wist dat je er kon zweten en je even met je mond vol tanden staat? Dat was dus precies wat er op dat moment met mij gebeurde. Ik schrok, dit is wat ik zo graag wilde horen, en ineens vond ik het dood eng!

Ik moest nog 2 weken de pil slikken om mijn strip af te maken, tegen mijn man zei ik dat dit echt moest, jij en ik weten natuurlijk dat dit helemaal niet nodig is. Maar ik had even nodig om te beseffen dat we er voor gingen, ook heb ik hem in de periode wel 100 keer gevraagd of hij het echt zeker wist. Toen dat eenmaal zo was ben ik 3 dagen voordat mijn strip afgelopen was toch gestopt. Het voelde alsof we samen een heel groot geheim hadden, en de eerste keer “onveilig” seks was zo raar, ik genoot er op een hele andere manier van als daarvoor. Ook kwam ik er achter dat mijn libido behoorlijk weg was tijdens het slikken van de pil. Hier kan ik wel aan wennen dacht ik!  Ik zocht uren op google, hoe voelt een eisprong, heb ik een eisprong, wanneer seks hebben tijdens eisprong. Waar ik me daarvoor vooral druk kon maken over wanneer ik een stop week in zou lassen tijdens het slikken van de pil, maakte ik me nu druk over de structuur van mijn afscheiding, mijn pijnlijke tepels en mijn libido die alle kanten op schommelde.  Jullie kennen mij  natuurlijk niet, maar misschien maak je hier op uit dat ik iemand ben die graag weet waar ze aan toe is, en het liefst alles tot in de puntjes plant.  Mocht je jezelf in deze omschrijving herkennen en dolgraag kinderen willen, het is niet te plannen. Mooier kan ik het helaas niet maken

De eerste maand ging voorbij, ongesteld. Zo gingen ook de 2e,3e,4e,5e maand voorbij. Gek werd ik er van, maar ik ben ook realistisch en begreep ook wel dat een kindje maken en krijgen niet iets is wat je even doet. Ik dacht dat ik mijn lichaam goed begreep, maar er was nog 1 ding dat ik kon proberen, de ovulatie test. Goedkope, dure, Chinese ze vertelde me allemaal wat ik al wist, om en nabij dag 12 had ik mijn eisprong, we “oefende” nog weer door. Maand 6 maand 7 maand 8 en toen was die daar, een positieve test, ik rende naar beneden en kon mijn ogen niet geloven, het stond er echt, de bekende “+”. Mijn man keek er naar en keek een beetje bedenkelijk, weet je het zeker vroeg hij? Nouja, als ik vanmiddag of morgen niet ongesteld word dan wel. En zo ging ik huppelend de dag door,  klotsende oksels, knikkende knieën want ik was zwanger! Na een boodschapje in het dorp kwam ik thuis en ik moest ontzettend nodig plassen, terwijl ik, nog steeds in de zevende hemel, naar de wc liep zag ik daar wat geen vrouw wil zien die zwanger denkt te zijn of wil worden. Bloed, een heel klein beetje bloed. Paniek! En weer was google mijn beste vriend, bloed tijdens zwangerschap, 1 dag overtijd en bloed, innestelingsbloeding. Alle termen zijn voorbij gekomen. Ik las wat ik wilde lezen, het was inderdaad een innesteling bloeding, ik wist het zeker! Het voelde zo goed en ik had totaal niet het gevoel dat ik ongesteld ging worden. Maar schijn bedriegt, savonds was ik echt in de weer met maandverband en tampons, het mocht niet zo zijn dus gingen we maar weer verder met oefenen. 

Maand 9, maand 10, maand 11. De onzekerheid sloeg toe.  Waar gaat het mis, wat doen we verkeerd. Ligt het aan hem of ligt het aan mij. Onze gesprekken gingen niet meer over broers, zussen of moeders, maar over eventuele controles, huisarts bezoeken. Ik dronk maar af en toe maar ook die 2 glazen in de maand werden geschrapt. We hadden af gesproken nog 2 pogingen te wagen voordat we naar de huisarts zouden stappen.  Tijdens onze laatste poging, zaten wij in Maastricht, in een bungalow, het was snikheet, eigenlijk te heet om ontspannen te vrijen, maar deze kans wilde we niet laten schieten. 

En gelukkig maar, want 4 weken later bleef mijn menstruatie uit, 1 dag over tijd, 2 dagen, 3 dagen. Ik begon langzaam hoop te krijgen, maar deed geen test want dit gevoel wilde ik niet kwijt. Vrijdag ochtend 10 augustus 2018, 5 uur ochtend. Ik werd wakker en moest ontzettend nodig plassen, ik zei tegen mijzelf, wanneer ik ga plassen zal ik bloed zien, zo niet dan doen we een test, nadat ik inderdaad geen bloed zag, pakte ik met een bibberende hand de test die daar al maanden lag uit de la. Ik plaste wat ongemakkelijk over dat stomme staafje heen. Ik legde hem weg en durfde er niet naar te kijken. Na 5 minuten lachte ik hardop en zei tegen mezelf, wat zit ik hier nou eigenlijk te doen. Ik pakte de test en heb er zeker nog 5 minuten naar zitten staren, dat gevoel weer, helemaal in het begin beschreven. Klotsende oksels, hart in mijn keel, sprakeloos. Hij was positief. Uiteraard geloofde ik het niet en pakte ik een 2e test, en een 3e. Maar ze waren alle 3 positief. Ondertussen was het 5:30 en ik was klaar wakker. Ik had maanden nagedacht over dit moment, hoe ik dit ging vertellen tegen mijn man. Alle mooie en speciale manieren die ik in gedachten had waren ineens overboord, ik ben terug in bed gaan liggen en heb gewacht tot 6:30, dat vond ik wel zo aardig naar mijn man toe, aangezien hij die dag tot zeker 22:30 aan het werk zou zijn. Ik heb alleen maar naar de 3 testen zitten kijken. 6.29 heb ik hem wakker geschud en alleen maar gezegd : ze zijn positief. Hij keek me met 1 oog half open aan en zei letterlijk : ooooh lachen..!! Het moest blijkbaar even doordringen. Ik ben gaan douche en aan gaan kleden, het is en blijft een man dus het verbaasde me niet dat het na een half uur pas tot hem was doorgedrongen. We waren beiden op ons hoeden, want stel nou dat we weer teleurgesteld zouden worden. 

Nog 2 weken heb ik elk wc bezoek hardop tegen mijzelf gezegd : je gaat zo bloed zien, schrik daar niet van. Ooit zal het lukken. Toen we eenmaal bij de verloskundige het hartje hadden zien kloppen drong het tot ons door ! Wij worden ouders, van een prachtig kindje in april 2019. Het heeft een jaar geduurd, maar we hebben gelijk geleerd dat we geduld moeten hebben, dat we niet kunnen plannen, en onze relatie is er sterker door geworden. 

In mijn volgende blog zal ik jullie meenemen in mijn beleving: zwanger zijn.